Zmącenie

Zmącenie – jedno z jakościowych zaburzeń świadomości^[1]. Zachowanie pacjenta w tym stanie można wyobrazić sobie jako zachowanie w środowisku o niejednakowej przejrzystości. Dominują zaburzenia spostrzegania: fragmentaryczność, zniekształcenia, iluzje i omamy. Na skutek zniekształcenia pojmowania i interpretacji łatwo tworzą się nastawienia urojeniowe, silne i nieoczekiwane zmiany nastroju, z przewagą lęku, czasem euforii i dysforii. Tempo tych przeżyć bywa bardzo gwałtowne. kontakt z pacjentem jest trudny: urywkowy, nierzeczowy, w głębszym natężeniu zaburzenia urywa się zupełnie. Orientacja pacjenta w miejscu i czasie jest zaburzona. Po ustąpieniu zmącenia pozostaje niepamięć, najczęściej fragmentaryczna.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Adam Bilikiewicz, Stanisław Pużyński, Janusz Rybakowski, Jacek Wciórka: Psychiatria. Tom I. Podstawy psychiatrii. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, 2002, s. 386-387. ISBN 83-87944-67-X.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny, MarekM. Jarema (red.), JolantaJ. Rabe-Jabłońska (red.), AndrzejA. Czernikiewicz, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2011, s. 42, ISBN 978-83-200-4180-4, OCLC 751560685 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny, MarekM. Jarema (red.), JolantaJ. Rabe-Jabłońska (red.), AndrzejA. Czernikiewicz, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2011, s. 42, ISBN 978-83-200-4180-4, OCLC 751560685 .

[1]