Zbigniew Miller
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Obywatelstwo |
Zbigniew Miller (ur. 5 lutego 1905, zm. 29 listopada 1985) – polski szachista, dziennikarz, działacz i sędzia szachowy.
W szachy grał od siódmego roku życia. Do 1939 r. należał do szerokiej czołówki polskich szachistów, występował w turniejach razem z Dawidem Przepiórką i Mieczysławem Najdorfem, był również brany po uwagę jako kandydat do drużyny olimpijskiej. Posiadał tytuł mistrza. W 1948 r. wystąpił w finale mistrzostw Polski, rozegranym w Krakowie, w którym zajął XIX miejsce[1].
W historii polskich szachów zapisał się jako działacz i dziennikarz. W latach 1946–1947 oraz 1952–1954 pełnił funkcję Prezesa Polskiego Związku Szachowego. W 1952 r. był kapitanem polskiej drużyny na szachowej olimpiadzie w Helsinkach oraz delegatem na Kongresie FIDE. W 1954 r. przetłumaczył na język polski książkę Paula Keresa Teoria debiutów szachowych. Od 1947 r. był stałym współpracownikiem miesięcznika Szachy, w którym prowadził Kącik sędziowski. W 1956 r. otrzymał tytuł sędziego klasy międzynarodowej.
Za swoje zasługi odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ VI Szachowe Mistrzostwa Polski Kraków 1948. [dostęp 2014-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- "Szachy" nr 3/1986, II strona okładki
- W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 620-621
- Polscy działacze szachowi
- Polscy dziennikarze sportowi
- Polscy szachiści
- Polscy sędziowie szachowi
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Szachiści Polonii Warszawa
- Szachiści XX wieku
- Urodzeni w 1905
- Zmarli w 1985
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej