Zagadka werońska
Zagadka werońska (wł. Indovinello veronese[1]) – zagadka zapisana przez werońskiego[1] kopistę, w VIII lub IX wieku[1] na marginesie pergaminowego rękopisu hiszpańskiego kodeksu LXXXIX[2] przechowywanego w Bibliotece Kapitularnej w Weronie[2]. Została odkryta w 1924 roku przez Luigiego Schiaparelliego[2] i długo była uważana za pierwszy tekst w języku włoskim[1].
Tekst zagadki
- Se pareba boves
- alba pratalia araba
- albo versorio teneba
- negro semen seminaba
- Gratias tibi agimus omnipotens sempiterne deus[2]
Tłumaczenie
- Prowadził przed sobą woły
- Białe pole orał
- Biały pług trzymał
- Czarne ziarno siał
- Dziękujemy Ci, wszechmogący i wieczny Boże
Rozwiązanie
Woły oznaczają palce u ręki kopisty ksiąg, przez pole trzeba rozumieć białe karty książki, pług to pióro, które zostawia czarne litery, a ziarno to atrament[1].