Zabrodzie (rejon stołpecki)
53°41′00″N 26°36′00″E/53,683333 26,600000.jpg) wyposażenie chaty z Zabrodzia w Państwowym Muzeum Architektury Ludowej i Życia Wiejskiego w Oziercu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
222680 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°41′00″N 26°36′00″E/53,683333 26,600000
| |
Zabrodzie (biał. Заброддзе; ros. Забродье) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Derewno, przy drodze republikańskiej R54.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIX w. zamieszkane wyłącznie przez katolików.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżało w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim[a], w gminie Derewno[2]. W 1921 miejscowość liczyła 255 mieszkańców, zamieszkałych w 44 budynkach, wyłącznie Polaków. 254 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 1 prawosławnego[2].
W czasie II wojny światowej 10 mieszkańców Zabrodzia dołączyło do Zgrupowania Stołpeckiego Armii Krajowej[3].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Radzieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Skansen[edytuj | edytuj kod]
W Państwowym Muzeum Architektury Ludowej i Życia Wiejskiego w Oziercu koło Mińska znajdują się chaty przeniesione z Zabrodzia. Ekspozycja odzwierciedla życie chłopskiej rodziny w końcu XIX w. i w latach 20. i 30. XX w., a także różnice w zabudowie domów ludności katolickiej w stosunku do domów prawosławnych[4].
Ludzie związani z miejscowością[edytuj | edytuj kod]
W Zabrodziu urodził się biskup piński Antoni Dziemianko.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach oszmiańskim (do 1920), wołożyńskim (1920 - 1926) i stołpeckim (1926 - 1945)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
- ↑ Partyzanci Zgrupowania Stołpecko – Nalibockiego AK. kresy24. [dostęp 2018-12-03]. (pol.).
- ↑ СЯДЗІБА КАНЦА XIX — ПАЧАТКУ XX СТАГОДДЗЯ З ВЁСКІ ЗАБРОДДЗЕ СТАЎБЦОЎСКАГА РАЁНА МІНСКАЙ ВОБЛАСЦІ. Państwowe Muzeum Architektury Ludowej i Życia Wiejskiego w Oziercu. [dostęp 2018-12-03]. (biał.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zabrodzie (5), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 206.
- Zabrodzie na mapie WIG
- Witold Sienkiewicz, Elżbieta Olczak: Dzieje Polski. Atlas ilustrowany. Warszawa: Demart SA, 2007. ISBN 978-83-7427-363-3.
