Wyspa Tyberyjska

Wyspa Tyberyjska

Isola Tiberina

Kontynent	Europa
Państwo	Włochy
Akwen	Tyber
Położenie na mapie Włoch Wyspa Tyberyjska
41°53′27″N 12°28′38″E

Widok na południowo-zachodnią stronę Wyspy Tyberyjskiej z Ponte Cestio

Widok wyspy na rycinie z 1593 roku

Wyspa Tyberyjska (wł. Isola Tiberina, łac. Insula Tiberina) – jedna z dwóch wysp na Tybrze i jedyna wyspa na jego rzymskim odcinku. Powierzchnia jej wynosi 1,8 ha przy długości 270 m i szerokości do 67 metrów.

Największym z kilku położonych na niej obiektów jest szpital bonifratrów (Ospedale Fatebenefratelli) po północno-zachodniej stronie wysepki. Istnieją także dwa kościoły: przyszpitalny kościół św. Jana Kalibity i po stronie południowo-wschodniej jeden z rzymskich kościołów tytularnych – bazylika św. Bartłomieja z relikwiami męczenników (m.in. św. Wojciecha). Leży tu też średniowieczny kompleks z wieżą rodziny Gaetanich, z której wywodził się papież Bonifacy VIII.

Według legendy, kiedy w 293 roku p.n.e. miasto dotknęła zaraza, za poradą ksiąg sybillińskich postanowiono wysłać poselstwo do słynnego sanktuarium uzdrawiającego boga Asklepiosa w Epidauros, aby sprowadzić do Rzymu świętego węża, symbolizującego boga. Na Polu Marsowym wąż wśliznął się do rzeki i popłynął na Wyspę Tyberyjską, gdzie zniknął, wskazując w ten sposób miejsce budowy świątyni, ukończonej w 289 roku p.n.e.

Ponte Rotto (mal. Ettore Franz Roesler, ok. 1880)

Na dawnych rycinach przedstawiano często wyspę w wyidealizowany sposób jako łódź, co podkreślał stojący niegdyś pośrodku wyspy obelisk. Prowadzą do niej dwa mosty pochodzące z I wieku p.n.e.: z centrum miasta, na lewym brzegu Tybru, dwuprzęsłowy most Fabrycjusza (wł. Ponte Fabricio), zbudowany w 62 roku p.n.e. i trzyprzęsłowy most Cestiusza (wł. Ponte Cestio) z 48 roku p.n.e., łączący z Zatybrzem, z prawego, zachodniego brzegu rzeki. Widoczne są do dziś ruiny (łuk wsparty na dwóch filarach) innego niezachowanego mostu, znanego jako most Emiliusza (Ponte Emilio), który był najstarszym kamiennym mostem na Tybrze. Jego obecna nazwa to Ponte Rotto („Zarwany Most”). Odbudowywano go wielokrotnie, po raz ostatni w 1568 roku, lecz 30 lat później runął podczas największej powodzi w historii wyspy.