Wysoczyzna Żarnowiecka
Megaregion | |
---|---|
Prowincja | |
Podprowincja | |
Makroregion | |
Mezoregion |
Wysoczyzna Żarnowiecka |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Wysoczyzna Żarnowiecka (313.45) – mezoregion fizycznogeograficzny w północnej Polsce, wschodnia część Pobrzeża Koszalińskiego, położona pomiędzy Wybrzeżem Słowińskim na północy i Pradoliną Redy-Łeby na południu.
Powierzchnia 866 km². Obszar stanowi wysoczyznę zbudowaną z utworów morenowych, położoną na wysokości przekraczającej miejscami 100 m n.p.m. Składa się z kilku kęp morenowych, oddzielonych od siebie rynnami polodowcowymi, częściowo zajętymi przez jeziora (największe Żarnowieckie o powierzchni 14,32 km²).
Występuje mozaika lasów i pól uprawnych. Główne miejscowości: Krokowa, Gniewino, Choczewo.
Mikroregiony[edytuj | edytuj kod]
Granice[edytuj | edytuj kod]
Granice Wysoczyzny Żarnowieckiej są bardzo dobrze czytelne w terenie. Mezoregion graniczy od południa i zachodu z Pradoliną Redy-Łeby, od północy z Wybrzeżem Słowińskim natomiast granice od wschodu zamyka granica z Pobrzeżem Kaszubskim[1]. Mezoregion leży na terenie powiatów lęborskiego, puckiego i wejherowskiego.
Granica z Pradoliną Redy-Łeby jest bardzo czytelna, gdyż biegnie granicą pradoliny tych rzek. Granica z Wybrzeżem Słowińskim jest już mniej czytelna w terenie, jednak bardzo dobrze widoczna jest różnica w geomorfologii terenu, Wysoczyzna Żarnowiecka jest wysoczyzną, natomiast Pobrzeże Słowińskie jest równiną akulacyjną. Granica z Pobrzeżem Kaszubskim z jednej strony jest bardzo łatwa do wyznaczenia, gdyż biegnie wschodnim brzegiem Jeziora Żarnowieckiego, z drugiej strony na terenie mezoregionu Pobrzeże Kaszubskie występują również niewielkie wysoczyzny[2][1].
We wcześniej stosowanym podziale na mezoregiony, zaproponowanym przez Petkiewicza, Wysoczyzna Żarnowiecka była uznawana za część Pobrzeża Kaszubskiego[3].
Na terenie mezoregionu nie ma żadnego miasta[2].
Rzeźba terenu[edytuj | edytuj kod]
Powierzchnia Wysoczyzny Żarnowieckiej jest silnie rozczłonkowana. Na terenie Wysoczyzny występują kępy wysoczyznowe oraz obniżenia. Wysokość maksymalna terenu w Wysoczyźnie Żarnowieckiej wynosi ponad 100 m n.p.m.[1]. Najwyższe wzniesienie Góra Wysoka 179,2 m n.p.m. znajduje się na terenie Puszczy wierzchucińskiej.
Sieć wodna[edytuj | edytuj kod]
Na terenie mezoregionu istnieje ponad 20 jezior, z których największym jest Jezioro Żarnowieckie[1]. Największą rzeką Wysoczyzny Żarnowieckiej jest Piaśnica[1].
Zarys historii regionu[edytuj | edytuj kod]
W 1982 roku na terenie mezoregionu rozpoczęto budowę pierwszej w Polsce elektrowni atomowej, prace nad elektrownią zostały wstrzymane na skutek protestów oraz kryzysu gospodarczego. W 1983 roku powstała Elektrownia Wodna Żarnowiec[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Jerzy Kondracki: Geografia Regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002, s. 58.
- ↑ a b Jerzy Kondracki: Geografia Regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002, s. 45.
- ↑ Bolesław Augustowski: Środowisko Geograficzne województwa gdańskiego w zarysie. Gdańsk: Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Gdańsku, 1969, s. 27.