Wypuszczenie Mojżesza na rzekę

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wypuszczenie Mojżesza na rzekę
Moïse exposé sur les eaux
Ilustracja
Autor

Nicolas Poussin

Data powstania

1654

Medium

olej na płótnie

Wymiary

149,5 × 204,5 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Oksford

Lokalizacja

Ashmolean Museum

Wypuszczenie Mojżesza na rzekę – obraz francuskiego malarza Nicolasa Poussina.

Temat obrazu został zaczerpnięty ze Starego Testamentu z Księgi Wyjścia. W całej swojej twórczości, Poussin namalował ok. dziewiętnaście obrazów ilustrujących życie Mojżesza. Motyw Wypuszczenia Mojżesza na rzekę przedstawił tylko raz, gdy już kolejny wątek Znalezienie Mojżesza podjął czterokrotnie.

Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]

Artysta ukazuje moment, gdy Jochabela wypuszcza koszyk z niemowlęciem. Narracja zaczyna się z lewej strony, gdzie Poussin przedstawił Amrama, ojca Mojżesza i jego syna Aarona. Na twarzy ojca widać zatroskanie i ból spowodowany niepewnym losem syna. Nagi chłopiec odwraca głowę, ostatni raz patrząc na swojego młodszego brata. Dziecko w koszyku ma wyciągniętą rączkę jakby się żegnało z rodziną. W centralnej części obrazu ukazana została Jochabela, klęcząca nad brzegiem i wypuszczająca z rąk koszyk. Jej głowa skierowana jest natomiast w stronę Miriam, z którą nawiązuje kontakt wzrokowy. Kobieta, również patrzy w stronę koszyka z dzieckiem, jednocześnie wskazując na ogrody pałacowe faraona po drugiej stronie rzeki. Tam widać córkę faraona wraz ze swoją świtą. Palcem prawej dłoni ucisza dziecko, choć skierowany jest bardziej do widza. Zapowiada tajemnicę przyszłych wydarzeń; będąc w służbie córki faraona spowodowała, że Jokebed została mamką Mojżesza, nie ujawniając przy tym ich prawdziwej tożsamości. Na to, że mamy do czynienia ze starotestamentową opowieścią związaną z Mojżeszem wskazuje mężczyzna w objęciach sfinksa ukazanych z prawej stronie. Sfinks i wznoszony przez mężczyznę róg obfitości są symbolami Nilu, głównej rzeki Egiptu i jego żywicielki.
Tło zilustrowanej opowieści stanowi mieszanka rzymskich budowli m.in. widoczne są zarysy fortecy Sant’Angelo.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Patrick de Rynck, Jak czytać opowieści biblijne i mitologiczne w sztuce. Wyd. Universitas, Kraków 2008, ISBN 97883-242-0903-3.