Wojciech Kryski (kasztelan płocki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Kryski
Herb
Prawdzic
Rodzina

Kryscy herbu Prawdzic

Data i miejsce urodzenia

ok. 1560
Drobnin

Data śmierci

przed 18 czerwca 1616

Ojciec

Stanisław Kryski

Matka

Małgorzata Uchańska

Żona

Anna Wolska

Dzieci

Stanisław Kryski (zm. po 1666), Feliks

Wojciech Kryski herbu Prawdzic (ur. ok. 1560 w Drobninie, zm. przed 18 czerwca 1616 roku[1]) – kasztelan sierpecki, kasztelan raciąski i kasztelan płocki, starosta ostrowski w 1613 roku[2].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Drobninie w rodzinie Stanisława Kryskiego (1536-1595), wojewody mazowieckiego i Małgorzaty Uchańskiej herbu Radwan, córki Arnolfa (zm. 1575), wojewody płockiego. Brat Feliksa (Szczęsnego), kanclerza wielkiego koronnego. Poślubił Annę Wolską herbu Dunin (inaczej Łabędź), córkę wojskiego płockiego Hieronima i Jadwigi Niszczyckiej. Z małżeństwa urodziło się 3 synów: Stanisław Kryski (zm. po 1666) Feliks i Piotr, oraz 4 córki: Agnieszkę, żonę Ludwika Krasińskiego, Barbarę, żonę Bartłomieja Rościszewskiego, Annę i Dorotę – zakonnice w Płocku[3].

Lata nauki i kariera[edytuj | edytuj kod]

Naukę pobierał u jezuitów w Pułtusku. Na dalszą edukację udał się do Dillingen w Austrii w sierpniu 1581 roku. Dzięki opiece i wsparciu Macieja Rywockiego, znanego pamiętnikarza i autora „Ksiąg perygrynackich” udał się wraz z bratem Feliksem do Padwy we Włoszech. Bracia przebywali tam od 22 grudnia 1584 do 6 maja 1585. Przez lata studiów i nauki zwiedzał Wenecję, Siennę i Rzym. Przez pewien czas Wojciech był bliski poświęceniu się stanowi duchownemu, jednak ostatecznie ożenił się z Anną Wolską i miał 2 synów. Od 1587 przebywał w Polsce. W roku 1589 podpisał ugodę bytomsko-będzińską Arcyksiąże arcyksięcia Maksymiliana z rodu Habsburgów, pretendenta do korony polskiej w okresie elekcji oraz późniejszego wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego (1590-1618). W 1592 roku był deputatem na Trybunał Koronny. W latach 1598 i 1609 posłował na sejm z województwa płockiego. Początkowo pełnił urząd podkomorzego płockiego. Z czasem otrzymał nominację na urząd kasztelana sierpeckiego 1609, kasztelana raciąskiego 1613, a tuż przed końcem życia został kasztelanem płockim (1612-1616). Sprawował też obowiązki starosty Ostrowa Mazowieckiego od 1612 roku. Od 1609 roku jako komisarz królewski podróżował do Królewca, w związku z objęciem Prus Książęcych przez Jana Zygmunta Hohenzollerna, elektora brandenbuskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 288.
  2. W tym roku uzyskał dożywocie na starostwo ostrowskie wraz z Anną z Woli, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 288.
  3. J. Łempicki, „Herbarz Mazowiecki”, Tom II, s. 371.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Boniecki, „Herbarz Polski”, (tom XII, s. 382: Kryscy h. Prawdzic z Kryska, w ziemi ciechanowskiej)
  • Hr. Seweryn Uruski, „Rodzina. Herbarz szlachty polskiej”, (tom 8, s. 109–111, Kryscy herbu Prawdzic)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]