Witold Straus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Straus
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1932
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 2011
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk, tłumacz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Odznaka „Za opiekę nad zabytkami”

Witold Straus (ur. 18 lutego 1932 w Warszawie, zm. 13 stycznia 2011 tamże) – polski historyk, tłumacz i działacz społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny, która przybyła do Polski z Saksonii w II połowie XVIII wieku. Ukończył studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie pracował w Ministerstwie Kultury. W latach 60. XX wieku został powołany na stanowisko attaché ds. kultury w polskiej ambasadzie w Pradze. W roku 1968 został odwołany ze stanowiska za poparcie Praskiej Wiosny i powrócił do kraju, gdzie oddał się pracy społecznej. Wstąpił do Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, a w roku 1973 został jednym z organizatorów Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, którego był członkiem honorowym.

W roku 1971 powrócił do Ministerstwa Kultury i Sztuki, gdzie pracował dziesięć lat. W roku 1981 był jednym z inicjatorów, a następnie członkiem i wiceprezesem Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. Wcześniej, w roku 1976 Witold Straus i Zygmunt Ciok, podczas spotkania Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, złożyli propozycję powołania komisji, której celem byłaby opieka nad zabytkową substancją warszawskiego Cmentarza Ewangelicko-Augsburskiego. Prace komisji doprowadziły w roku 1984 do powołania Społecznego Komitetu Opieki nad Zabytkami Cmentarza Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie, którego był przewodniczącym od 1993 do 2009 roku. Równocześnie był jednym z organizatorów Społecznego Komitetu Opieki nad Starymi Powązkami, należał do Warszawskiej Rady Ochrony Dóbr Kultury oraz do Wojewódzkiej Komisji Konserwatorskiej. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej (aleja 1, grób 15)[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Za ofiarną działalność społeczną był wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Złotą Odznaką „Za opiekę nad zabytkami”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]