Wind Cave

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wind Cave
Ilustracja
Plan jaskini
Plan jaskini
Mapka systemu jaskiń Wind Cave z zaznaczonymi trasami wycieczek z przewodnikiem
Państwo

 Stany Zjednoczone

Stan

 Dakota Południowa

Długość

236 960[1] m

Głębokość

193,9[1] m

Położenie na mapie Dakoty Południowej
Mapa konturowa Dakoty Południowej, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wind Cave”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Wind Cave”
Ziemia43°33′23″N 103°28′43″W/43,556389 -103,478611

Wind Cave (z ang. „Wietrzna Jaskinia, Jaskinia Wiatru”) – jaskinia leżąca w Górach Czarnych (Black Hills). Stanowiła jedno ze świętych sanktuariów Indian Lakota. Przez białych odkryta w 1881[2]. Skomplikowany system jaskiniowy, z którego zbadano dotąd około 237 km korytarzy, co daje mu piąte miejsce na liście najdłuższych jaskiń świata[1]. Ma bogatą szatę naciekową.

W 1903 roku ustanowiono tu Park Narodowy Wind Cave. Był to pierwszy park narodowy założony po to, by chronić jaskinię[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Bob Gulden: WORLDS LONGEST CAVES. [dostęp 2017-08-20]. (ang.).
  2. a b A Brief History of Wind Cave National Park. National Park Service. [dostęp 2017-08-20]. (ang.).