Wawrzyniec Łodygowski

Wawrzyniec Łodygowski

Władysław

starszy majster wojskowy
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1885 Kroczów Mniejszy
Data i miejsce śmierci	23 listopada 1973 Ostrowiec Świętokrzyski
Przebieg służby
Lata służby	1914–1936
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	6 pułk piechoty Legionów Polskich 6 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Wawrzyniec Łodygowski, ps. „Władysław” (ur. 4 sierpnia 1885 w Korczowie Mniejszym, zm. 23 listopada 1973 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – żołnierz Legionów Polskich i starszy majster wojskowy Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 4 sierpnia 1885 w Kroczowie Mniejszym, w ówczesnym powiecie iłżeckim guberni radomskiej, w rodzinie Jana i Aleksandry z Pietrzyków. Był bratem Stanisława (ur. 1899), starszego sierżanta Wojska Polskiego.

Absolwent szkoły ludowej. Pracował jako piekarz w Nowym Tomyślu. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich. Od października 1915 żołnierz 7. kompanii 6 pułku piechoty. Został ranny 6 sierpnia 1916 w bitwie pod Polską Górą. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie i Łomży. Od 11 listopada 1919 w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego w składzie 7. kompanii II batalionu 6 pułku piechoty Legionów z którym brał udział w walkach na froncie wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie odznaczył się w walkach pod Dżwińskiem, gdzie „na czele sekcji ochotniczo wykonał niebezpieczne zadanie wywiadowcze”. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po zakończonej wojnie pozostał nadal w 6 pułku piechoty. W 1931, w stopniu starszego majstra wojskowego, służył w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie. Zwolniony z wojska 31 października 1936. Zamieszkał w Ostrowcu Świętokrzyskim. Podczas okupacji niemieckiej współdziałał z ZWZ i Armią Krajową.

W 1920 ożenił się z Heleną z Boreckich, z którą miał czworo dzieci

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6410 – 17 maja 1922
• Krzyż Niepodległości – 22 grudnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Brązowy Krzyż Zasługi
• Brązowy Medal Waleczności

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Edward Skarbek: Zarys historji wojennej 6-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.