Walenty Strużyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walenty Strużyk
starszy wachmistrz
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1896
Obozów

Data i miejsce śmierci

13 lutego 1945
Wielboki

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 pułk piechoty
1 pułk ułanów
1 Armia WP

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Walenty Strużyk (ur. 9 lutego 1896 w Obozowie koło Olkusza, zm. 13 lutego 1945 w Wielbokach) – podoficer Legionów Polskich, Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej i ludowego Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Walenty Strużyk[1] (Struzik[2]) urodził się w rodzinie Michała i Małgorzaty. Absolwent szkoły powszechnej i kursów młynarskich. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. W składzie 1 pułku piechoty walczył pod Krzywopłotami. Po kryzysie przysięgowym był internowany[2].

W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do szwadronu ciężkich karabinów maszynowych 1 pułku Ułanów Krechowieckich. W okresie wojny polsko bolszewickiej, dowodząc plutonem ckm, pod Chołujewem umiejętnie bronił placówki i skutecznie odpierał ataki wielokrotnie liczniejszych oddziałów Budionnego[2]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1]. Po wojnie został zdemobilizowany. Zamieszkał w Osadzie Krechowieckiej. W kwietniu 1940 deportowany w głąb Związku Radzieckiego[3].

W 1944 powołany do ludowego Wojska Polskiego. Walczył w składzie 1 Armii Wojska Polskiego. Poległ w czasie walk o przełamanie Wału Pomorskiego. Pochowany na cmentarzu wojskowym w Drawsku Pomorskim[3].

Był żonaty z Anną z Dybuchów; dzieci: Kazimiera, Lucjan, Henryka, Albin, Bolesław, Józef, Kazimierz i Stanisław[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Wojciechowski 1929 ↓, s. 52.
  2. a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 143.
  3. a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 144.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]