Włodzimierz Kuryłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Kuryłowicz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

26 września 1910
Lwów

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1991
Warszawa

prof. zw. dr. hab nauk przyrodniczych
Alma Mater

Uniwersytet Jana Kazimierza (dziś Uniwersytet Lwowski)

Doktorat

1938
Uniwersytet Jana Kazimierza

Habilitacja

1938
Uniwersytet Jana Kazimierza

Profesura

1955

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Krzyż Komandorski I Klasy Orderu Lwa Finlandii Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
POL Zasłużony Lekarz (1979)
Grób Włodzimierza Kuryłowicza na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Włodzimierz Kuryłowicz (ur. 26 września 1910 we Lwowie, zm. 21 lutego 1991 w Warszawie[1]) – polski mikrobiolog, profesor zwyczajny w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie, członek PAU i PAN.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 września 1910 we Lwowie. Był młodszym bratem Jerzego Kuryłowicza – językoznawcy. Studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza (UJK), gdzie w 1936 uzyskał dyplom lekarza, w 1938 stopień doktora medycyny a w 1939 doktora habilitowanego[2]. W latach 1939–1941 pracował w katedrze mikrobiologii Instytutu Medycznego w UJK. Brał udział w działaniach niwelujących epidemię czerwonki bakteryjnej na terenie kresów południowo-wschodnich[2]. W 1955 uzyskał stopień naukowy profesora. Był autorem ponad 270 prac naukowych. Zainicjował w Polsce produkcję antybiotyków[1].

Był dyrektorem Państwowego Zakładu Higieny, wiceprezydentem Międzynarodowej Unii Towarzystw Mikrobiologów, członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk (od 1971)[3], członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności[4], członkiem zagranicznym: Brazylijskiej Akademii Medycznej, Akademii Nauk Medycznych ZSRR, Królewskiej Akademii Nauk Medycznych Belgii. Był doktorem honoris causa dziewięciu uczelni zagranicznych i kilku krajowych[2][1].

Zmarł 21 lutego 1991 w Warszawie[1], pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A II-6-25)[5].

Ordery i odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[9][edytuj | edytuj kod]

  • Państwowa Nagroda Naukowa zespołowa II i I stopnia
  • Nagroda Fundacji im. A. Jurzykowskiego (USA)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Prof. Włodzimierz Kuryłowicz (MD) – pioneer of the antibiotic era in Poland – dokument Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny. [dostęp 2014-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)].
  2. a b c Józef F. Kubica. Włodzimierz Kuryłowicz. Wspomnienie (1910-1991). „Gazeta Wyborcza Trójmiasto (Gdańsk)”. 93, 20 kwietnia 2001. 
  3. KURYŁOWICZ, Włodzimierz [online], Polska Akademia Nauk - Członkowie PAN [dostęp 2023-02-03] (pol.).
  4. Reprezentanci nauk medycznych, zmarli członkowie AU w Krakowie, PAU, TNW i PAN, Katedra Historii Medycyny UJ CM
  5. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  6. a b c d e f Andrzej Śródka (red.): Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. II (H-Ł). Warszawa: Aries, 1995, s. 438.
  7. M.P. z 1951 r. nr 76, poz. 1043 „za wybitne zasługi w pracy naukowej i zawodowej”.
  8. M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/113 - na wniosek Ministra Zdrowia.
  9. Wanda Woźnicka. Wspomnienie pośmiertne: Włodzimierz Kuryłowicz (1910–1991). „Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego”. 54, 1991. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]