Władysław Kędzierski

Władysław Kędzierski

Szach, Lech II, Wojciech Adamczak

chorąży
Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1898 Tyble
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 1955 Pruszcz Gdański
Przebieg służby
Lata służby	1918–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Formacja	Polska Organizacja Wojskowa
Jednostki	VIII batalion saperów XXIX batalion saperów 3 batalion saperów 7 batalion saperów 56 pułk piechoty Wielkopolska Samodzielna Grupa Ochotnicza „Warta”
Stanowiska	komendant miejski i powiatowy MO
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Władysław Kędzierki (ur. 26 sierpnia 1898 w Tyblach, zm. 2 stycznia 1955 w Pruszczu Gdańskim) – podoficer saperów i chorąży piechoty Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, oficer Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Jana (młynarza) i Marianny z domu Chytra.

Ukończył szkołę powszechną i wyuczył się zawodu ślusarza. W maju 1914 r. wyjechał za pracą do Francji, gdzie zastał go wybuch I wojny światowej. Do Polski powrócił w listopadzie 1918 roku i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Od lutego 1919 r. w odrodzonym Wojsku Polskim, ukończył szkołę podoficerską w Warszawie i otrzymał przydział do 1 kompanii VIII batalionu saperów. Następnie przeniesiony do XXIX batalionu saperów, walcząc w szeregach którego wykazał się męstwem, za co odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L. 13885/V.M. z dnia 4 sierpnia 1922 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 41 z dnia 27 października 1922 roku).

Awansowany do rangi sierżanta służby stałej saperów w roku 1920, po wojnie pozostał w wojsku jako podoficer zawodowy. Ukończył w Białymstoku kurs maturalny dla wojskowych i złożył egzamin dojrzałości. Służył kolejno w wileńskim 3 batalionie saperów (do lipca 1928 r.), poznańskim 7 batalionie saperów i, od lipca 1930 roku, w 56 pułku piechoty Wielkopolskiej z Krotoszyna. Przechodząc do krotoszyńskiego pułku posiadał już stopień starszego sierżanta w korpusie administracji. W roku 1936 ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych przy 25 Dywizji Piechoty w Szczypiornie, a z dniem 19 marca 1939 roku awansowany został do rangi chorążego .

W sierpniu 1939 roku wraz z batalionem zapasowym 56 pułku piechoty został skierowany do Kielc (do Ośrodka Zapasowego 25 Dywizji Piechoty). W toku działań wojennych dotarł do Husiatyna gdzie wpadł w ręce Ukraińców. Następnie przebywał w niewoli sowieckiej, w obozie w Starobielsku. Na skutek wymiany jeńców trafił w dniu 27 września 1939 r. do niewoli niemieckiej, w której przetrzymywany był w obozie pod Stuttgartem. We wrześniu 1940 r., symulując niezdolność do pracy, został zwolniony jako inwalida wojenny i powrócił do Krotoszyna. Tam przystąpił do struktur Armii Krajowej, w której został mianowany podporucznikiem, a następnie awansowany do stopnia porucznika. Po aresztowaniach w lecie 1944 roku ukrywał się w Gorzupi. W styczniu 1945 r. organizował samoobronę Krotoszyna i komendę garnizonu. Powołany na stanowisko komendanta powiatowego i miejskiego Milicji Obywatelskiej, działał jednocześnie w Wielkopolskiej Samodzielnej Grupie Ochotniczej „Warta”. Aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, uciekł i ukrywał się w Lęborku. W kwietniu 1947 r. w wyniku ogłoszonej amnestii ujawnił się. We wrześniu tegoż roku został ponownie aresztowany i skazany na pięć lat więzienia. W sierpniu 1948 roku został zwolniony w wyniku długotrwałych starań rodziny. Prześladowany w kolejnych latach przez funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, był wielokrotnie przesłuchiwany, a w jego mieszkaniu dokonywano częstych rewizji. Zmarł w Pruszczu Gdańskim i spoczął na bydgoskim cmentarzu na Bielawach.

Żoną Władysława Kędzierskiego była Zofia z domu Galusik, z którą miał córki Krystynę (ur. 1927 r.lekarza internistę, żołnierza Armii Krajowej) i Dobrochnę Jolantę Marię (ur. 1947 r.dziennikarkę).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5514
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie
• Krzyż Niepodległości 
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości 
• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę 
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę 
• Krzyż Armii Krajowej
• Medal Wojska – czterokrotnie

Bibliografia

• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-03-07].
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Aleksander Gawdia: Zarys historji wojennej formacyj polskich 1918–1920. 8 Pułk Saperów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931. [dostęp 2020-03-07].
• Serwis Polska Podziemna. Dział „Postacie”. Władysław Kędzierski. [dostęp 2020-03-07].
• Szczepaniak Daniel, Konspiracja antykomunistyczna w powiecie krotoszyńskim w latach 1945-1956, Krotoszyn 2016 ISBN 978-83-921910-6-3