Visa Waiver Program

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

     Stany Zjednoczone i ich terytoria

     Państwa i terytoria, których obywatele są zwolnieni z obowiązku posiadania paszpotu przy podróży

     Ruch bezwizowy

     Państwa uczestniczące w Visa Waiver Program

     Ruch bezwizowy z certyfikatem policyjnym

     Państwa, których obywatele są zobowiązani do posiadania wizy

Stan na rok 2021

Visa Waiver Program – program rządu Stanów Zjednoczonych, który pozwala obywatelom poszczególnych krajów podróżować do Stanów Zjednoczonych w celach turystycznych lub biznesowych na okres do 90 dni bez konieczności uzyskania wizy. Odnosi się do 50 stanów USA, jak również terytoriów USA Portoryko i Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych z ograniczonym zastosowaniem do innych obszarów w USA. Kraje objęte tym programem są uważane za rozwinięte i mają bardzo wysoki wskaźnik rozwoju społecznego.

Wymagania dla obywateli[edytuj | edytuj kod]

Aby obywatele danego kraju mogli uczestniczyć w programie VWP, powinni wypełnić specjalny formularz, posiadać ważny indywidualny paszport biometryczny możliwy do odczytania maszynowego oraz bilet powrotny albo dalszy.

Podróż dzieci powinna być odnotowana w paszporcie rodziców. Standardowy wymóg ważności paszportu wynosi 6 miesięcy poza przewidywaną datą wyjazdu ze Stanów Zjednoczonych[1]. USA podpisało umowy z wieloma krajami zezwalające na pominięcie tego wymogu.

Ponadto pasażerowie, którzy zamierzają skorzystać z programu ruchu bezwizowego, powinni wypełnić formularz I-94W w Internecie przed wyjazdem do Stanów Zjednoczonych. Ten wymóg został ogłoszony 3 czerwca 2008 i ma na celu wzmocnienie bezpieczeństwa USA[2].

Podróżujący muszą także podróżować z uczestniczącym przewoźnikiem komercyjnym oraz posiadać ważny bilet na powrót. Jeżeli ważność biletu kończy się w Kanadzie, Meksyku, Bermudach lub na Karaibach, podróżny musi mieć legalne miejsce zamieszkania w tym kraju lub terytorium.

Zakwalifikowane kraje[edytuj | edytuj kod]

Aby kwalifikować się do zwolnienia z obowiązku wizowego w ramach programu ruchu bezwizowego, podróżnik starający się o dopuszczenie wjazdu do Stanów Zjednoczonych musi być obywatelem kraju, który został uznany przez Departament Bezpieczeństwa Krajowego Stanów Zjednoczonych (Department of Homeland Security), w porozumieniu z sekretarzem stanu za kraj programu. Stali mieszkańcy wyznaczonych państw, którzy nie są obywatelami wyznaczonego kraju, nie kwalifikują się do zniesienia wiz. Kryteria wyznaczania krajów programu zostały określone ustawach: Immigration and Nationality Act (U.S.C. 1187), Border Security Act, Enhanced Border Security and Visa Entry Reform Act (EBSVERA), m.in. w sekcji 217 INAU. Wymagane jest spełnienie kryteriów bezpieczeństwa i bardzo mała częstość odmawiania wstępu osobom podróżującym „nieimigracyjnie” (mniej niż trzy procent ogólnej liczby podróżujących w poprzednim roku podatkowym tj. od października do września), a także zachowanie zgodności z prawem imigracyjnym Stanów Zjednoczonych[3].

Uprawnienie do zwolnienia z obowiązku wizowego może być wycofane w każdym czasie. Zazwyczaj to może się zdarzyć, jeśli Stany Zjednoczone uważają, że obywatele danego kraju w większym stopniu niż wcześniej naruszają ograniczenia VWP, takie jak praca bez pozwolenia, lub przekraczających dozwolony okres pobytu w Stanach Zjednoczonych. Dlatego Argentyna została wykluczona z VWP w 2002 roku w związku z kryzysem finansowym w tym kraju i jego potencjalnym wpływem na masową emigrację i bezprawne przekroczenie dozwolonego czasu pobytu swoich obywateli w Stanach Zjednoczonych w drodze do VWP. Udział Urugwaju w programie został odwołany w 2003 roku z podobnych powodów. Powszechnie uważa się, że obywatele krajów stabilnych politycznie i gospodarczo rzadko podróżują w celu nielegalnego poszukiwania pracy.

Obywatele 39 krajów mają prawo do bezwizowego wjazdu do Stanów Zjednoczonych w ramach programu ruchu bezwizowego[4]:

Kraj Data przyłączenia
 Andora 1991-10-01
 Australia 1996-07-29
 Austria 1991-10-01
 Belgia 1991-10-01
 Brunei 1993-07-29
 Chile 2014-02-28
 Chorwacja 2021-10-23[5]
 Czechy 2008-11-17
 Dania 1991-10-01
 Estonia 2008-11-17
 Finlandia 1991-10-01
 Francja 1989-07-01
 Grecja 2010-04-05
 Hiszpania 1991-10-01
 Holandia 1989-07-29
 Irlandia 1995-04-01
 Islandia 1991-10-01
 Izrael 2023-10-19[6]
 Japonia 1988-12-15
 Korea Południowa 2008-11-17
 Liechtenstein 1991-10-01
 Litwa 2008-11-17
 Luksemburg 1991-10-01
 Łotwa 2008-11-17
 Malta 2008-11-17
 Monako 1991-07-29
 Niemcy 1989-07-15
 Norwegia 1991-10-01
 Nowa Zelandia 1991-10-01
 Polska 2019-11-11
 Portugalia 1999-08-09
 San Marino 1991-10-01
 Singapur 1999-08-09
 Słowacja 2008-11-17
 Słowenia 1997-09-30
 Szwajcaria 1989-07-01
 Szwecja 1989-07-15
 Tajwan 2012-11-01
 Węgry 2008-11-17
 Wielka Brytania 1988-07-01
 Włochy 1989-07-29

Kraje nominowane[edytuj | edytuj kod]

Kraje nominowane do statusu w Visa Waiver Program mają status roadmap i kwalifikują się do udziału w postępowaniu. Procedurę nominacji rozpoczyna Departament Bezpieczeństwa Krajowego Stanów Zjednoczonych (Department of Homeland Security), który – w porozumieniu z sekretarzem stanu – ocenia wpływ uznania danego kraju za uczestnika VWP na możliwości egzekwowania prawa Stanów Zjednoczonych i na problemy bezpieczeństwa, np. na możliwości egzekwowania przepisów imigracyjnych i dotrzymania warunków istniejących umów ekstradycyjnych. Nie ustalono harmonogramu, jak długo kraj może pozostać na wyznaczonej liście przed zatwierdzeniem lub odrzuceniem z programu.

Od 2005 roku Departament Stanu USA prowadził dyskusje z krajami określanymi jako roadmap, które są zainteresowane przyłączeniem (lub ponownym przyłączeniem) do VWP. Są to[7]:

Europa (2)

Ameryka Południowa (3)

Azja (1)

Zacieśnienie kontroli po zamachach paryskich z 2015 roku[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2016 roku Stany Zjednoczone zaktualizowały przepisy dotyczące programu Visa Waiver, zobowiązując do posiadania wizy każdą osobę, która posiada podwójne obywatelstwo Iranu, Iraku, Syrii i Sudanu, oraz każdej osoby, która odwiedziła Iran, Irak, Syrię, Sudan, Koreę Północną, Libię, Somalię lub Jemen po 1 marca 2011[4][8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 9 FAM 41.104 EXHIBIT I COUNTRIES THAT EXTEND PASSPORT VALIDITY FOR AN ADDITIONAL SIX MONTHS AFTER EXPIRATION. U.S. Department of State Foreign Affairs Manual Volume 9 – Visas. [dostęp 2013-10-14]. (ang.).
  2. ↑ US to demand 72hrs notice for British tourists. Telegraph Media Group Limited, The Telegraph. [dostęp 2013-10-14]. (ang.).
  3. ↑ Visa Waiver Program > How can a country* join the VWP?. www.travel.state.gov, September 2015. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
  4. ↑ a b Visa Waiver Program [online], travel.state.gov [dostęp 2020-02-16].
  5. ↑ Technical Difficulties [online], usembassy.gov [dostęp 2024-04-26] (ang.).
  6. ↑ DHS Announces Start of Applications for Visa-Free Travel to U.S. for Eligible Israeli Citizens and Nationals | Homeland Security [online], www.dhs.gov [dostęp 2023-11-12].
  7. ↑ Adding Countries to the Visa Waiver Program: Effects on National Security and Tourism. Congressional Research Service, 2020-04-01. [dostęp 2021-07-05].
  8. ↑ US border authority seeks travellers' social media details – BBC News [online] [dostęp 2016-06-29] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Visa_Waiver_Program&oldid=73617827”