Víctor Mañón

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Víctor Mañón
Pełne imię i nazwisko

Víctor Omar Mañón Barrón

Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1992
Celaya

Wzrost

170 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2014 Pachuca 18 (3)
2011 Indios (wyp.) 12 (5)
2012 Titanes (wyp.) 22 (18)
2013–2014 Veracruz (wyp.) 13 (0)
2014–2016 Veracruz 2 (0)
2015–2016 Celaya (wyp.) 12 (1)
2016–2017 Tlaxcala 42 (20)
2017–2019 Loros UdeC 90 (61)
2020 Mineros 7 (3)
2020 Juárez 4 (0)
2021–2022 Tepatitlán 53 (15)
2022 Venados 19 (1)
2023 Achuapa 19 (2)
W sumie: 313 (129)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2006–2009  Meksyk U-17 13 (8)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Víctor Omar Mañón Barrón (ur. 6 lutego 1992 w Celayi) – meksykański piłkarz występujący na pozycji napastnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Mañón jest wychowankiem akademii juniorskiej klubu CF Pachuca, do którego pierwszej drużyny został włączony przez szkoleniowca Enrique Mezę. W meksykańskiej Primera División zadebiutował 8 września 2007 w wygranym 2:1 spotkaniu z Cruz Azul, w wieku zaledwie piętnastu lat, siedmiu miesięcy i dwóch dni, dzięki czemu został najmłodszym piłkarzem w historii ligi meksykańskiej (rekord ten został później pobity przez Martína Galvána). W 2008 roku triumfował z Pachucą w najbardziej prestiżowych rozgrywkach kontynentu – Pucharze Mistrzów CONCACAF, zaś w 2009 roku zajął drugie miejsce w rozgrywkach kwalifikacyjnych do Copa LibertadoresInterLidze. W wiosennym sezonie Clausura 2009 wywalczył natomiast z ekipą Mezy tytuł wicemistrza Meksyku. Premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 5 września 2009 w wygranej 4:0 konfrontacji z Jaguares. W 2010 roku ponownie wygrał północnoamerykańską Ligę Mistrzów, dwukrotnie uczestniczył również w Klubowych Mistrzostwach Świata (2008 – czwarte miejsce, 2010 – piąte miejsce). Nie potrafił jednak wywalczyć sobie pewnego miejsca w wyjściowym składzie i na boiskach pojawiał się sporadycznie, będąc głębokim rezerwowym.

Latem 2011 Mañón udał się na półroczne wypożyczenie do drugoligowego zespołu Indios de Ciudad Juárez, gdzie pełnił rolę najskuteczniejszego gracza drużyny, po czym klub ten został rozwiązany, a on sam – również na zasadzie wypożyczenia – został wypożyczony do trzecioligowej filii Pachuki – Titanes de Tulancingo. Tam również był czołowym strzelcem i kluczowym graczem ekipy, w sezonie Clausura 2012 wygrywając z nią rozgrywki Segunda División. Po powrocie do Pachuki jego rola nie uległa zmianie – wciąż nie mógł liczyć na grę w pierwszej drużynie, wobec czego w lipcu 2013 został wypożyczony do beniaminka pierwszej ligi – zespołu Tiburones Rojos de Veracruz. Tam spędził jako rezerwowy kolejne dwa lata (jego wypożyczenie po roku zostało przedłużone), nie odnosząc większych sukcesów, po czym udał się na wypożyczenie do drugoligowego Celaya FC ze swojego rodzinnego miasta.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
2007/2008 CF Pachuca Meksyk  Liga MX 1 0
2008/2009 CF Pachuca Meksyk  Liga MX 2 0
2009/2010 CF Pachuca Meksyk  Liga MX 4 2
2010/2011 CF Pachuca Meksyk  Liga MX 11 1
2011/2012 Indios de Ciudad Juárez Meksyk  Ascenso MX 12 5
2011/2012 Titanes de Tulancingo Meksyk  Segunda División 22 18
2012/2013 CF Pachuca Meksyk  Liga MX 0 0
2013/2014 Tiburones Rojos de Veracruz Meksyk  Liga MX 13 0
2014/2015 Tiburones Rojos de Veracruz Meksyk  Liga MX 2 0
2015/2016 Celaya FC Meksyk  Ascenso MX

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 2009 roku Mañón został powołany przez szkoleniowca José Luisa Gonzáleza Chinę do reprezentacji Meksyku U-17 na Mistrzostwa Ameryki Północnej U-17. Tam jako kluczowy gracz formacji ofensywnej wystąpił we wszystkich trzech spotkaniach w pełnym wymiarze czasowym, zdobywając gola w konfrontacji z Trynidadem i Tobago (7:0), zaś jego zespół, pełniący wówczas rolę gospodarzy, z kompletem zwycięstw ukończył turniej na pierwszym miejscu w grupie; faza pucharowa rozgrywek została odwołana ze względu na wybuch epidemii świńskiej grypy w Meksyku. Kilka miesięcy później znalazł się w składzie na Mistrzostwa Świata U-17 w Nigerii, gdzie również miał pewne miejsce w wyjściowym składzie i rozegrał wszystkie cztery mecze (z czego wszystkie w pierwszej jedenastce), natomiast Meksykanie odpadli wówczas z juniorskiego mundialu w 1/8 finału, ulegając po serii rzutów karnych Korei Płd. (1:1, 3:5 k).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]