Ursula Plassnik

Ursula Plassnik
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1956 ; Klagenfurt am Wörthersee
	Minister spraw zagranicznych i europejskich Austrii
Okres	od 20 października 2004; do 2 grudnia 2008
Przynależność polityczna	Austriacka Partia Ludowa
Poprzednik	Benita Ferrero-Waldner
Następca	Michael Spindelegger
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ursula Plassnik, (ur. 23 maja 1956 w Klagenfurt am Wörthersee) – austriacka polityk, prawniczka i dyplomata pochodzenia słoweńskiego, minister spraw zagranicznych w latach 2004–2008, posłanka do Rady Narodowej XXIII i XXIV kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z austriackiego regionu Karyntia, dorastała w rodzinie Słoweńców karynckich. Od 1971 do 1972 była studentką Foxcroft School w Middleburgu w stanie Wirginia. W 1977 ukończyła prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim, a w 1980 studia podyplomowe w Kolegium Europejskim w Brugii.

Od 1980 zatrudniona w ramach Ministerstwa Spraw Zagranicznych, obejmowała różne stanowiska w ramach austriackiej dyplomacji. W 1997 została poproszona przez wicekanclerza Wolfganga Schüssela, aby została szefem jego gabinetu. W 2000 odrzuciła propozycję pracy w Radzie Europy, pozostając w Austrii i obejmując stanowisko szefa urzędu kanclerza w pierwszym rządzie Wolfganga Schüssela. Pełniła tę funkcję do stycznia 2004, kiedy to została mianowana ambasadorem Austrii w Szwajcarii.

20 października 2004 objęła stanowisko ministra spraw zagranicznych w drugim rządzie Wolfganga Schüssela. Zastąpiła Benitę Ferrero-Waldner, która została komisarzem europejskim. 1 marca 2007 w rządzie Alfreda Gusenbauera przeszła na funkcję ministra spraw zagranicznych i europejskich. 2 grudnia 2008 na stanowisku zastąpił ją Michael Spindelegger.

W 2006 i 2008 z ramienia Austriackiej Partii Ludowej była wybierana na posłankę do Rady Narodowej. W 2011 była wśród kandydatów na sekretarza generalnego Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie^[2]. Objęcie tej funkcji stało się niemożliwe ze względu na sprzeciw Turcji^[3]. W tym samym roku powołana na ambasadora Austrii we Francji, placówkę tę objęła w sierpniu 2011.

Odznaczona Wielką Złotą na Wstędze Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii, Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej oraz Krzyżem Wielkim Orderu Gwiazdy Polarnej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Do 28 lutego 2007 jako minister spraw zagranicznych.
↑ Jutta Sommerbauer: Ursula Plassnik: „Meine Kombination passt perfekt”. diepresse.com, 1 lutego 2011. [dostęp 2016-09-01]. (niem.).
↑ Leo Himmelbauer: Ursula Plassnik wird's nicht, dafür der Italiener Lamberto Zannier. wirtschaftsblatt.at, 6 czerwca 2011. [dostęp 2016-09-01]. (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Profil na stronie Parlamentu Austrii. [dostęp 2016-09-01]. (niem.).

[1] Do 28 lutego 2007 jako minister spraw zagranicznych.

[2] Jutta Sommerbauer: Ursula Plassnik: „Meine Kombination passt perfekt”. diepresse.com, 1 lutego 2011. [dostęp 2016-09-01]. (niem.).

[3] Leo Himmelbauer: Ursula Plassnik wird's nicht, dafür der Italiener Lamberto Zannier. wirtschaftsblatt.at, 6 czerwca 2011. [dostęp 2016-09-01]. (niem.).

[1]

[2]

[3]

Monarchia Habsburgów	Johann Christoph von Bartenstein (1727–1753) Anton Corfiz von Ulfeldt (1742–1753) Wenzel Anton von Kaunitz (1753–1792) Philipp von Cobenzl (1792–1793) Franz Maria von Thugut (1793–1800) Ferdinand von Trauttmansdorff (1800–1801) Johann Ludwig von Cobenzl (1801–1804)
Cesarstwo Austriackie	Johann Ludwig von Cobenzl (1804–1805) Johann Philipp von Stadion (1805–1809) Klemens Wenzel von Metternich (1809–1848) Karl Ludwig von Ficquelmont (1848) Johann Philipp von Wessenberg (1848) Felix zu Schwarzenberg (1848–1852) Karl Ferdinand von Buol (1852–1859) Johann Bernard von Rechberg (1859–1864) Alexander von Mensdorff-Pouilly (1864–1866) Friedrich von Beust (1866–1867)
Austro-Węgry	Friedrich von Beust (1867–1871) Gyula Andrássy (1871–1879) Heinrich Karl von Haymerle (1879–1881) Gustav Kálnoky (1881–1895) Agenor Gołuchowski (1895–1906) Alois Lexa von Aehrenthal (1906–1912) Leopold Graf Berchtold (1912–1915) István Burián (1915–1916) Ottokar Czernin (1916–1918) István Burián (1918) Gyula Andrássy młodszy (1918)
Republika Austriacka	Victor Adler (1918) Otto Bauer (1918–1919) Karl Renner (1919–1920) Michael Mayr (1920–1921) Johann Schober (1921–1922) Walter Breisky (1922) Leopold Hennet (1922) Alfred Grünberger (1922–1924) Heinrich Mataja (1924–1926) Rudolf Ramek (1926) Ignaz Seipel (1926–1929) Ernst Streeruwitz (1929) Johann Schober (1929–1930) Ignaz Seipel (1930) Johann Schober (1930–1932) Karl Buresch (1932) Engelbert Dollfuß (1932–1934) Stephan Tauschitz (1934) Egon Berger-Waldenegg (1934–1936) Kurt Schuschnigg (1936) Guido Schmidt (1936–1938) Wilhelm Wolf (1938)
Republika Austrii	Karl Gruber (1945–1953) Leopold Figl (1953–1959) Bruno Kreisky (1959–1966) Lujo Tončić-Sorinj (1966–1968) Kurt Waldheim (1968–1970) Rudolf Kirchschläger (1970–1974) Erich Bielka (1974–1976) Willibald Pahr (1976–1983) Erwin Lanc (1983–1984) Leopold Gratz (1984–1986) Peter Jankowitsch (1986–1987) Alois Mock (1987–1995) Wolfgang Schüssel (1995–2000) Benita Ferrero-Waldner (2000–2004) Ursula Plassnik (2004–2008) Michael Spindelegger (2008–2013) Sebastian Kurz (2013–2017) Karin Kneissl (2017–2019) Alexander Schallenberg (2019–2021) Michael Linhart (2021) Alexander Schallenberg (od 2021)

W dniu powstania	Alfred Gusenbauer (SPÖ) Wilhelm Molterer (ÖVP) Ursula Plassnik (ÖVP) Doris Bures (SPÖ) Andrea Kdolsky (ÖVP) Günther Platter (ÖVP) Maria Berger (SPÖ) Norbert Darabos (SPÖ) Josef Pröll (ÖVP) Erwin Buchinger (SPÖ) Claudia Schmied (SPÖ) Werner Faymann (SPÖ) Martin Bartenstein (ÖVP) Johannes Hahn (ÖVP)
Późniejsi członkowie rządu	Heidrun Silhavy (SPÖ) Maria Fekter (ÖVP)

W dniu powstania	Wolfgang Schüssel (ÖVP) Herbert Haupt (FPÖ) Benita Ferrero-Waldner (ÖVP) Elisabeth Gehrer (ÖVP) Karl-Heinz Grasser (ÖVP) Ernst Strasser (ÖVP) Maria Rauch-Kallat (ÖVP) Dieter Böhmdorfer (FPÖ) Josef Pröll (ÖVP) Günther Platter (ÖVP) Martin Bartenstein (ÖVP) Hubert Gorbach (FPÖ)
Późniejsi członkowie rządu	Ursula Plassnik (ÖVP) Liese Prokop (ÖVP) Karin Gastinger (FPÖ) Ursula Haubner (FPÖ)