Twierdzenie Gibbarda-Satterwaite’a

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Twierdzenie Gibbarda-Satterwaite’a – powstało na podstawie systemu głosowania mającego wyłonić pojedynczego zwycięzcę w wyniku głosowania, w którym każdy z głosujących ustawia kandydatów w kolejności swoich preferencji. Głosi ono, że jeżeli występują więcej niż dwie możliwości do wyboru, to by wyłonić jednego zwycięzcę głosowanie musi spełniać jedną z trzech zasad:

  • procedura głosowania jest dyktatorska,
  • istnieje kandydat, który w żadnych okolicznościach nie może wygrać,
  • głosowanie jest podatne na głosowanie taktyczne, w sensie że, istnieją warunki pod którymi głosujący posiadający pełną wiedzę o tym jak zamierzają głosować inni i o tym jaka jest procedura głosowania, będzie miał interes głosować inaczej niż podpowiadają mu jego preferencje.

Wnioski[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ w rzeczywistych, demokratycznych systemach głosowania nie można uniemożliwić któremuś z kandydatów wygrania ani nie ma wyborów dyktatorskich, to żadna demokratyczna procedura głosowania nie jest odporna na manipulowanie preferencjami za pośrednictwem nieszczerych deklaracji głosujących.

Reasumując, w państwach niedyktatorskich występują trudności w tworzeniu uporządkowania społecznego. Dotyczą one w szczególności:

  • wielowierzchołkowych preferencji głosujących,
  • taktycznego głosowania, nieodzwierciedlającego swoich faktycznych preferencji.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • N. Acocella, Zasady polityki gospodarczej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002
  • J. Haman, Demokracja, decyzje, wybory