Ton de Leeuw
Imię i nazwisko |
Antonius Wilhelmus Adrianus de Leeuw |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Ton de Leeuw, właśc. Antonius Wilhelmus Adrianus de Leeuw[1][2][3] (ur. 16 listopada 1926 w Rotterdamie[1][2][3][4], zm. 31 maja 1996 w Paryżu[2][4]) – holenderski kompozytor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był bratem Reinberta de Leeuwa[1][4]. Studiował kompozycję w Amsterdamie u Henka Badingsa oraz w Paryżu u Oliviera Messiaena i Thomasa de Hartmanna[1][2][3][4]. W latach 1954–1956 odbył ponadto studia muzykologiczne u Jaapa Kunsta[1][2][3][4]. Odbył podróże badawcze do Iranu, Indii, Japonii i na Filipiny[1][4]. W latach 1954–1959 pracował w rozgłośni radiowej w Hilversum[1][3][4]. W 1959 roku objął klasę kompozycji w konserwatorium w Amsterdamie[1][2][4], w 1972 roku objął funkcję jego dyrektora[2]. W latach 1962–1984 wykładał także na Uniwersytecie Amsterdamskim[1][4].
Laureat Prix Italia (1956), Prix des Jeunesses Musicales (1961), nagrody im. Mathijsa Vermeulena (1982) oraz nagrody im. Johana Wagenaara (1983)[1][4]. Opublikował pracę Muziek van de Twintigste Eeuw (Utrecht 1964)[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
W swoich kompozycjach próbował wypracować indywidualny styl, łączący dziedzictwo muzyki europejskiej z tradycjami kultur muzycznych Dalekiego Wschodu[1][4]. Muzyka de Leeuwa jest silnie statyczna, dominują w niej elementy modalne, emocjonalność i ekspresja ulegają daleko posuniętej redukcji[1][4].
Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]
(na podstawie materiałów źródłowych[1])
Utwory orkiestrowe
- Concerto Grosso na smyczki (1946)
- Treurmuziek, in memoriam Willem Pijper (1948)
- 3 symfonie (I na smyczki i perkusję 1950, II na smyczki 1951, III na instrumenty dęte 1964)
- Plutos-Suite (1952)
- 2 koncerty skrzypcowe (I 1953, II 1961)
- Suita na orkiestrę młodzieżową (1954)
- Mouvements rétrogrades (1957)
- taniec orkiestrowy Nritta (1961)
- Ombres (1961)
- Syntaxis II (1966)
- Spatial Music I na 32–48 wykonawców (1966)
- Spatial Music III na orkiestrę kameralną (1967)
- Spatial Music IV: Homage to Igor Stravinsky na orkiestrę kameralną (1968)
- Music na smyczki (1970)
- Gending, a Western homage to the musicians of the gamelan na gamelan (1975)
- Alba (1982, zrewid. 1986)
- Résonances (1985)
- Koncert na 2 gitary i kameralną orkiestrę smyczkową (1988)
- Danses sacrées na fortepian i orkiestrę (1990)
Utwory kameralne
- Trio na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1948)
- Sonata na flet (1949)
- Sonata skrzypcowa (1951)
- Trio na flet, klarnet i fortepian (1952)
- 5 Sketches na obój, klarnet, fagot, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1952)
- Andante en vivace na flet i fortepian (1955)
- Sonatina na skrzypce (1955)
- 2 kwartety smyczkowe (I 1958, II na kwartet smyczkowy i taśmę 1964)
- Antiphonie na kwintet dęty i elektroniczne źródła dźwięku (1960)
- Schelp na flet, altówkę i gitarę (1964)
- The 4 Seasons na harfę (1964)
- Night Music na flet (1966)
- Music na skrzypce (1967)
- Music na obój (1969)
- Music na organy i zespół kameralny (1970–1971)
- Reversed Night na flet (1971)
- Spatial Music II na perkusję (1971)
- Midare na marimbę (1972)
- Music na puzon (1973–1974)
- Canzone na 4 rogi, 3 trąbki i 3 puzony (1973–1974)
- Rime na flet i harfę (1974)
- Mo-do na klawikord amplifikowany i klawesyn (1974)
- Mountains na klarnet basowy i taśmę (1977)
- Modal Music na akordeon (1978–1979)
- Interlude na gitarę (1984)
- Apparances I na wiolonczelę (1987)
- Apparances II na kwartet klarnetowy (1987)
- Hommage à Henri na klarnet i fortepian (1989)
- Music na kontrabas (1989–1991)
- Trio na flet, klarnet basowy i fortepian (1990)
- Fauxbourdon na flet, fortepian, syntezator, marimbę, mandolinę, skrzypce i altówkę (1991–1992, zrewid. 1993)
- Kwartet saksofonowy (1993)
Utwory fortepianowe
- Scherzo (1948)
- Sonatina (1949)
- Sonata na 2 fortepiany (1950)
- 4 Préludes (1950)
- Variations on a French Popular Song (1950)
- 5 études (1951)
- 4 Rhythmic Études (1952)
- 3 African Études (1954)
- Lydic Suite (1954)
- Zes dansen (1955)
- Men Go Their Ways (1964)
- Linkerhand en rechterhand (1976)
- Les Adieux (1988)
Utwory wokalno-instrumentalne
- Hiob na solistów, chór, orkiestrę i taśmę (1956)
- Brabant na głos średni i orkiestrę (1959)
- Psalm 118 na chór i 2 puzony lub organy (1966)
- Haiku II na sopran i orkiestrę (1968)
- Lamento Pacis na chór i instrumenty (1969)
- The Birth of Music II na głos, recytatora i taśmę (1978)
- And They Shall Reign Forever na mezzosopran, klarnet, fortepian i perkusję (1981)
- Invocations na chór i instrumenty (1983)
- Transparence na chór, 3 trąbki i 3 puzony (1986)
- Cinq hymnes na chór, 2 perkusje i 2 fortepiany (1988)
Opery
- opera telewizyjna Alceste (wyk. telewizja holenderska 1963)
- De droom (wyst. Amsterdam 1965)
- Antigone (1991)
Balety
- De Bijen (1964)
- Krishna en Radha (1964)
Muzyka elektroniczna
- Electronic Suite na taśmę (1958)
- Syntaxis I na taśmę (1966)
- Chronos na 4 ścieżki dźwiękowe (1980)
- Clair-Obscur na elektroniczne źródła dźwięku (1981–1982)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2068–2069. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 486. ISBN 978-83-01-13410-5.
- ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 492. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 308–309. ISBN 978-83-224-3303-4.