Tomasz Silarski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Silarski
porucznik rezerwy piechoty porucznik rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia

11 września 1895
Nagórzany

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

I Brygada Legionów Polskich
45 Pułk Piechoty Austro-Węgier
3 Batalion Strzelców Sanockich
42 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa
agresja ZSRR na Polskę)

Późniejsza praca

nauczyciel

Tomasz Silarski (ur. 11 września 1895 w Nagórzanach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – polski nauczyciel, porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 11 września 1895 w Nagórzanach[1]. Był synem Antoniego (ur. 1867, rolnik[1]) i Katarzyny, z domu Nawalany (ur. 1874)[2][a]. Od 1908 uczęszczał do C. K. Gimnazjum w Sanoku, gdzie w 1914 ukończył V klasę jako prywatysta[3][4]

Po wybuchu I wojny światowej 8 sierpnia 1914 przystąpił do Związku Strzeleckiego, a później do Legionów Polskich i walczył w składzie II Brygady Legionów Polskich. 27 listopada 1917 odniósł rany nogi. Po rekonwalescencji został wcielony do armii Austro-Węgier w maju 1917. Został skierowany na front włoski i tam służył w szeregach 45 pułku piechoty. W tym czasie odniósł rany głowy.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 3 batalionu Strzelców Sanockich. Od lutego 1919 walczył w wojnie polsko-ukraińskiej, w tym pod Chyrowem, Baligrodem, Cisną. W 1920 wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Uczestnicząc w bojach pod Kijowem został wzięty do niewoli pod Brzeżanami, skąd po trzech tygodniach uciekł i powrócił do wojsk polskich. Został wówczas oddelegowany na kurs rachunkowości we Lwowie w wymiarze dwóch miesięcy, a następnie mianowany do stopnia sierżanta. 1 grudnia 1920 skierowano go na kurs dokształcający dla uczniów żołnierzy. 2 lipca 1921 zdał maturę, a 21 lipca został przeniesiony do rezerwy.

Po zwolnieniu z wojska został nauczycielem w polskiej Szkole Powszechnej w Trzciannem[5]. Od 1 lipca do 24 sierpnia odbył kurs podchorążych w Szkole Podoficerów Zawodowych Piechoty nr 8 w Grudziądzu i ukończył go ze stopniem podchorążego. Został awansowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 września 1929[6]. W latach 20. i 30 był oficerem rezerwowym 42 pułku piechoty z Białegostoku[7], w którym odbył ćwiczenia w 1923 i 1928. 19 marca 1939 został mianowany na stopień porucznika. Należał do kadry Okręgu Korpusu Nr III.

Był żonaty z Karoliną. Po wybuchu II wojny światowej po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów, po czym był przetrzymywany w obozie w Kozielsku[8]. Na wiosnę został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jego ciało nie zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji w 1943[9].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 2007 prezydent Lech Kaczyński awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana[10][11].

9 kwietnia 2010 Tomasz Silarski został uhonorowany przez Dąb Pamięci zasadzony przy szkole podstawowej im. św. Franciszka w Trzciannem[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Inne źródło podało panieńskie nazwisko matki: Nawolan.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 485.
  2. ↑ Nowotaniec Banns, Volume IV, 1873 – 1877; 1880 – 1904. semanchuk.com. [dostęp 2014-05-26]. (ang.).
  3. ↑ XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 61.
  4. ↑ XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: 1914, s. 68.
  5. ↑ a b Dąb Pamięci. trzcianne.pl, 2010-04-09. [dostęp 2012-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-27)].
  6. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 56.
  7. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 492.
  8. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 245. ISBN 83-7001-294-9.
  9. ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-04-23].
  10. ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2013-02-22].
  11. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Miednoje i w Charkowie mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie, odczytana w trakcie uroczystych obchodów w dniach 9 -10 listopada 2007 r.. katedrapolowa.pl. s. 113. [dostęp 2012-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-27)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Silarski&oldid=71904967”