The King shall rejoice (Dettingen Anthem)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dettingen Anthem
The King shall rejoice
Kompozytor

Georg Friedrich Händel

Forma muzyczna

anthem

Czas powstania

30 lipca – 3 sierpnia 1743

Miejsce powstania

Londyn

Tekst

Psalm 21 (V. 1, 5-7), Psalm 20 (V. 5)

Data premiery

27 listopada 1743

Miejsce premiery

Chapel Royal, Pałac Św. Jakuba Londyn

The King shall rejoice (Dettingen Anthem) D-dur (HWV 265, ChA 36, HHA III/13) – anthem skomponowany przez Georga Friedricha Händla w 1743 roku z okazji zwycięstwa wojsk angielskich nad francuskimi w bitwie pod Dettingen.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

  • Soliści: Alt, Bas
  • Chór: sopran (I, II), alt, tenor, bas
  • Instrumenty: obój (I, II), fagot, trąbka (I, II, III[1]), kotły, skrzypce (I, II), altówka, basso continuo

Utwór został wykonany 27 listopada 1743 roku Kaplicy królewskiej (Chapel Royal) w Pałacu św. Jakuba (St. James’s Palace) wspólnie z Dettingen Te Deum.

Struktura dzieła[2][3]

Nr Wers Tonacja Oznaczenie tempa Głosy Instrumenty
1 1. The King shall rejoice in Thy strength, O Lord!
2. Exceeding glad shall he be of Thy salvation		 D-dur Allegro, non presto ssatb orkiestra
2 3. His honour is great in Thy salvation,
4. glory and great worship shalt Thou lay upon him.		 h-moll
D-dur		 Andante larghetto B,A,
ssatb		 obój (I, II), fagot, skrzypce (I, II) altówka, basso continuo
3 5. Thou shalt give him everlasting felicity,
6. and make him glad with the joy of Thy countenance		 D-dur Alla breve ssatb obój (I, II), skrzypce (I, II) altówka, basso continuo
4 7. And why? Because the King putteth his trust in the Lord,
8. and in the mercy of the most highest he shall not miscarry. Alleluia
 G-dur Andante ssatb, A obój (I, II), skrzypce (I, II) altówka, basso continuo
5 9. We will rejoice in Thy salvation,
10. and triumph in the name of the Lord our God. Alleluia[4].		 D-dur Allegro moderato ssatb orkiestra

Objaśnienia:
Soliści: A – alt, B – bas,
Chór: s – sopran, a – alt, t – tenor, b – bas,
Orkiestra – obój (I, II), fagot, trąbka (I, II, III), kotły, skrzypce (I, II, III), altówka, basso continuo.

Zapożyczenia[edytuj | edytuj kod]

W części 2, 3 i 5 Händel zaczerpnął z motywów z Sonates sans basse[5] Georga Philippa Telemanna na dwa flety, dwoje skrzypiec lub dwa flety traverso, wydanych w Hamburgu w 1727 roku[6][7].

Handel - The King shall rejoice Telemann - Sonates sans basse
2. His honour is great in Thy salvation Sonata nr 5 h-moll, TWV 40:105, cz. I Largo
3. Thou shalt give him everlasting felicity Sonata nr 6 E-dur, TWV 40:106, cz. II Presto
5. Alleluja / We will rejoice in Thy salvation Sonata nr 2 G-dur, TWV 40:101, cz. II Allegro

Nagrania[edytuj | edytuj kod]

  1. Handel – Dettingen Te Deum, Dettingen Anthem – Christopher Tipping – alt, Harry Christophers – tenor, Michael Pearce – bas, Stephen Varcoe – bas, Choir of Westmintser Abbey, The English Concert (Trevor Pinnock), Simon Preston, dyr., ARCHIV, 1984, CD, DDD, 410 647-2

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W partyturze określana jako principale.
  2. ↑ Händel-Händbuch, Band 2, VEB Deutscher Verlag fur Musik Leipzig, 1984, s.736-737.
  3. ↑ Donald Burrows – Handel and the English Chapel Royal, Oxford University Press, 2008, s. 402-407.
  4. ↑ Część 5. rozpoczynają basy od Alleluja, następnie alty od We will...;Händel-Händbuch, Band 2, VEB Deutscher Verlag fur Musik Leipzig, 1984, s.737.
  5. ↑ Pełny tytuł Sonates Sans Basse à deux Flutes Traversem, ou à deux Violons, ou à deux Flutes a bec, Keith Anderson – tekst w książeczce do nagrania Telemann – Six Sonatas for two flutes, Op.2, American Baroque, Stephen Schultz and Mindy Rosenfled – Baroque Flutes, NAXOS, CD, 1998, DDD, 8.554132.
  6. ↑ Donald Burrows – Handel and the English Chapel Royal, Oxford University Press, 2008, s. 403, 405-406.
  7. ↑ Sonaty zostały wydane przez Le Cènea w Amsterdamie ok. 1730 r., przez Le Clerca w Paryżu w 1736-1737 oraz przez Walsha w Londynie w 1746 r. Keith Anderson – tekst w książeczce do nagrania Telemann – Six Sonatas for two flutes, Op.2, American Baroque, Stephen Schultz and Mindy Rosenfled – Baroque Flutes, NAXOS, CD, 1998, DDD, 8.554132.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Donald Burrows – Handel and the English Chapel Royal, Oxford University Press, 2008.
  • Händel-Händbuch, Band 2, VEB Deutscher Verlag fur Musik Leipzig, 1984.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_King_shall_rejoice_(Dettingen_Anthem)&oldid=72205688”