Tadeusz Szałowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Szałowski
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1885
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1944
Przemyśl

Przebieg służby
Lata służby

do 1928

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Warszawa M. IV

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

starosta biłgorajski

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Tadeusz Szałowski (ur. 5 maja 1885 w Przemyślu, zm. 13 lipca 1944 tamże[1]) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, starosta powiatowy w Biłgoraju.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 maja 1885 w Przemyślu, w rodzinie Zenobiusza Szałowskiego h. Sulima (1844–1913) i Filipiny z Wąsowskich h. Nałęcz (1854–1938). Ukończył korpus kadetów (1904)[2]. Był zawodowym oficerem piechoty c. i k. Armii. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915. W czasie I wojny światowej, w 1916, dostał się do niewoli rosyjskiej, z której w 1917 zbiegł.

Od 1918 w Wojsku Polskim, jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 58[3]. Od czerwca do grudnia 1919 był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie[4]. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie 12 Dywizji Piechoty. Obok stopnia wojskowego przysługiwał mu wówczas tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”[5]. Od stycznia do października 1921 był szefem sztabu 4 Dywizja Piechoty[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 161. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był 4 Pułk Strzelców Podhalańskich w Cieszynie[7]. 3 listopada 1922 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu doszkolenia[8][9]. 15 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko zastępcy szefa sztabu, pozostając oficerem nadetatowym 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu[10]. Następnie pełnił służbę w Oddziale IV Sztabu Generalnego na stanowisku wojskowego komisarza kolejowego[11]. W maju 1927 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i przydzielony służbowo do PKU Wilno Miasto na okres czterech miesięcy celem odbycia praktyki poborowej[12]. W sierpniu tego roku został przydzielony do PKU Warszawa Miasto IV na stanowisko komendanta[13]. Z dniem 1 marca 1928 został zwolniony ze stanowiska komendanta PKU i oddany do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[14][15]. Z dniem 31 sierpnia 1928 został przeniesiony do rezerwy z pozostawieniem w administracji ogólnopaństwowej[16][17].

Grobowiec Szałowskich

W latach 1928–1939 był starostą powiatowym w Biłgoraju[18][19]. Działał w szeregu organizacji społecznych. Był m.in. prezesem L.O.P.P., Związku Strzeleckiego, Związku Kółek Rolniczych, rady powiatowej Związku Straży Pożarnych, Komitetu Zimowej Pomocy Bezrobotnym oraz wiceprezesem PCK[2].

W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Zamość. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas „reklamowany na 12 miesięcy”[20].

Od 1919 był mężem Jadwigi z Łuczkowskich[2]. Zmarł 13 lipca 1944 w Przemyślu. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na tamtejszym cmentarzu Głównym (kwatera 16-3-7)[21].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Janusz Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 1 , wyd. LTW, Łomianki 2018, s. 408–409.
  2. ↑ a b c d e f g h Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 299. [dostęp 2021-11-05].
  3. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 128, 645.
  4. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 61.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 593.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 8, 901.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 24.
  8. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 66.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 388, 398.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 44, 334, 342.
  11. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 5.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 126.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 6 sierpnia 1927 roku, s. 234.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 20 lutego 1928 roku, s. 33.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 187, sprostowanie.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 303.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 162.
  18. ↑ Stawecki 1965 ↓, s. 340.
  19. ↑ Historia powiatu 2014 ↓, s. 33, 36-37.
  20. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 7, 862.
  21. ↑ Cmentarze Przemyśl - Lokalizacja osoby zmarłej [online], www.cmentarzeprzemysl.pl [dostęp 2021-11-05].
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 44 „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.
  23. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 645.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Szałowski&oldid=72203742”