T-12
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Prototypy |
1930 |
| Egzemplarze |
1 (prototyp) |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik gaźnikowy, 8-cylindrowy M-6 o mocy 180-200 KM (132-147 kW) |
| Poj. zb. paliwa |
240 l |
| Pancerz |
grubość: przód - 22 mm |
| Długość |
całkowita – 6,282 m |
| Szerokość |
2,81 m |
| Wysokość |
2,95 m |
| Prześwit |
0,50 m |
| Masa |
14 700 kg (bojowa) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
26 km/h (po drodze) |
| Zasięg pojazdu |
80 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
1,2 m |
| Rowy (szer.) |
2,00 m |
| Ściany (wys.) |
0,745 m |
| Kąt podjazdu |
38° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 armta przeciwpancerna wz. 1930 kal. 37 mm (zapas amunicji – 98 pocisków) 3 karabiny maszynowe Colt mod. 1895 kal. 7,62 mm (zapas amunicji – 7200 szt.) | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR | |
Czołg średni T-12 – radziecki prototyp czołgu średniego z okresu międzywojennego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec 1927 roku w kierownictwie Armii Czerwonej zapadła decyzja o budowie tzw. „czołgu manewrowego”, w celu jego zaprojektowania i budowy powołano Biuro Konstrukcyjne Czołgów przy Charkowskiej Fabryce Parowozów im. Kominternu. W biurze tym powstał projekt takiego czołgu. Podwozie jego oparto na podwoziu czołgu T-18, które przedłużono, natomiast nadwozie oparto o konstrukcję amerykańskiego czołgu T1, przy czym zaprojektowano dwie wieże umieszczone jedna nad drugą. Początkowo zaplanowano użycie w nim nowego silnika Mikulina o mocy 180 km, które miały produkować Leningradzkie Zakłady „Bolszewik” nie wywiązały się z tego, w czołgu zastosowano silnik lotniczy M-6, do którego zaprojektowano specjalną skrzynię biegów i hamulce taśmowe.
Budowę prototypu rozpoczęto 13 października 1928 roku, a jego budową zakończono w dniu 15 października 1929 roku. Przy czym do jego budowy w celu zmniejszenia kosztów, użyto stali konstrukcyjnej zamiast stali hartowanej. Kadłub był wykonany z blach stalowej, łączonych nitami. Po jego wybudowaniu poddano go próba, najpierw bez uzbrojenia, a następnie zamontowano w nim jeden karabin maszynowy, a potem działo przeciwpancerne i dwa pozostałe karabiny maszynowe Colt kal. 7,62 mm. Choć w planach było zamontowanie w czołgu radzieckich karabinów maszynowych DT kal. 7,62 mm.
Po ostatecznych badaniach w lipcu 1930 roku zrezygnowano z dalszej produkcji tego typu czołgu. Wybudowano tylko jeden egzemplarz czołgu, Jego konstrukcja stała się podstawa do budowy i produkcji nowego czołgu T-24.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Czołg został zbudowany na podwoziu czołgu MS-1, które powiększono. Kadłub był zbudowano na wzór amerykańskiego czołg T1, przy czym na środku kadłuba zamontowano ośmiokątną wieżę, a na jej środku kulista drugą wieżyczkę.
Napęd stanowił radziecki silnik lotniczy M-6, do którego zbudowano specjalną skrzynię biegów i hamulce taśmowe.
Uzbrojenie składało się z działa przeciwpancernego kal. 37 mm umieszczonego w głównej wieży, z działem sprzężony był karabin maszynowy kal. 7,62 mm, drugi taki sam karabin maszynowy umieszczony był w uchwycie kulowym w ścianie wieży głównej. Trzeci karabin maszynowy umieszczony był w małej wieży.
Użycie[edytuj | edytuj kod]
Czołg T-12 był używany tylko do badań i prób wojskowych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Михаил Свирин: Танковая мощь СССР. Moskwa: Издательство «Эксмо», 2009, s. 53-54. ISBN 978-5-699-31700-4. (ros.).