Synod mediolański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ruiny bazyliki, w której odbył się synod

Synod mediolański – synod biskupów chrześcijańskich, jaki odbył się w Mediolanie w 355 r.

Przebieg synodu w 355[edytuj | edytuj kod]

Ortodoksyjny biskup Lucyfer z Cagliari został wydelegowany przez papieża Liberiusza, aby poprosić cesarza Konstancjusza II o zwołanie synodu dla zajęcia się oskarżeniami arian przeciwko św. Atanazemu i jego wcześniejszym potępieniem. Synod odbył się w Mediolanie w bazylice nowej[1].

Synod jednak nie spełnił nadziei Papieża. Z powodu dużej liczby obecnych na nim biskupów ariańskich i początkowej wymuszonej nieobecności obrońcy nicejskiego credo Euzebiusza z Vercelli. Bp Lucyfer bronił Atanazego używając bardzo mocnego języka, co dało pretekst biskupom ariańskim do ponownego potępienia Atanazego[2].

Biskup Mediolanu, Dionizy, był początkowo skłonny do poparcia arian[3]. Wraz z przybyciem Euzebiusza sytuacja się zmieniła: Euzuebiusz zażądał natychmiastowego podpisania credo nicejskiego przez biskupów. Euzebiusz, Lucyfer i Dionizy podpisali, jednak ariański biskup Valens z Murcji gwałtownie podarł pismo. Cesarz Konstancjusz przeniósł synod do własnego pałacu i ostro potraktował Lucyfera, Euzebiusza i Dionizego, a na koniec wygnał ich. Synod został opanowany całkowicie przez arian i przyjął ariańskie sformułowania.

Inne synody w Mediolanie[edytuj | edytuj kod]

W Mediolanie odbyły się także synody w 345, 389, 451 i 860 r[4][5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tolfo, Maria Grazia. "San Dionigi". Storia di Milano.
  2. "Lucifer of Cagliari". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 1913.
  3. Pasini, Cesare (1988). "Dionigi, santo (sec. IV)". Dizionario della Chiesa Ambrosiana 2. Milano: NED. p. 1054–1055. ISBN 88-7023-102-X.
  4. "Pope St. Nicholas I". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 1913.
  5. "St. Maximinus". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 1913.