Stefan Popiel (piłkarz)

Stefan Popiel

Pełne imię i nazwisko	Stefan Ignacy Dominik Popiel
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1896 Skawina
Data i miejsce śmierci	22 grudnia 1927 Mała
Wzrost	178 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1909–1913 Cracovia
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1913–1924 Cracovia 28 (0) 1919 Wisła Kraków
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1922–1923 Polska 2 (0)
Odznaczenia

Drużyna Cracovii – mistrza Polski z 1921. Pierwszy z lewej stoi Stefan Popiel

Grób Stefana Popiela na cmentarzu Rakowickim

Stefan Ignacy Dominik Popiel h. Sulima (ur. 19 maja 1896 w Skawinie, zm. 22 grudnia 1927 w Małej) – polski piłkarz, porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Polski bramkarz, oraz wychowanek Cracovii był jej zawodnikiem od 1909 do 1924, a w 1919 gościnnie występował w Wiśle Kraków. Z Cracovią walczył w dwóch finałach Mistrzostw Galicji w 1913 i 1914 gdzie zagrał w 6 meczach, a także w finałach Polski w 1921 i 1922 rozgrywając w nich 10 gier. W 1921 wywalczył z nią tytuł mistrzowski. Łącznie w „Pasach” rozegrał 129 meczów, w tym 34 spotkania w oficjalnych rozgrywkach. Nazywany był następcą Józefa Lustgartena. U schyłku kariery był określany jako najlepszy bramkarz, jakiego Polska wydała.

Był bratankiem znanego polityka galicyjskiego, Karola Popiela. Był właścicielem ogromnych majątków ziemskich.

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty nr 13. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów piechoty. Został odznaczony Srebrnym Medalem Waleczności 1 klasy i Krzyżem Wojskowym Karola.

Uczestniczył w wojnie z bolszewikami w 1920. Został odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych (po raz pierwszy w 1921), między innymi za obronę Kamionki Strumiłowej. Po wojnie został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 2646. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. W latach 1923–1924 posiadał przydział mobilizacyjny do 20 pułku piechoty w Krakowie.

Śmierć

Poniósł śmierć w tajemniczych okolicznościach 22 grudnia 1927 w swoim majątku w Małej Wsi. Początkowo ogłoszono, że popełnił samobójstwo, później jednak pojawiły się policyjne informacje, że przed powieszeniem został śmiertelnie pobity przez nieustalonych sprawców.

25 grudnia 1927, w krakowskim dzienniku „Czas” został opublikowany nekrolog o treści „Stefan Sulima-Popiel porucznik rez. W.P. 20 pułku piechoty, odznaczony 2 krzyżami za waleczność, przeżywszy lat 31, zakończył życie dnia 22 grudnia 1927 r. w majątku Mała wskutek skrytobójczego morderstwa. O czem w smutku pogrążona żona z synem, rodzice i rodzeństwo zawiadamiają Krewnych, Przyjaciół i Znajomych. O dniu pogrzebu nastąpią osobne powiadomienia”. W powtórnym nekrologu, opublikowanym w tym samym dzienniku 30 grudnia 1927 oraz 1 stycznia 1928, prócz powielonych informacji z pierwszej publikacji, podano datę zgonu 21 grudnia 1927 oraz poinformowano o terminie pogrzebu na 31 grudnia 1928 w Krakowie.

Stefan Popiel został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera FC-wsch-7 po prawej Wołkowskich).

Według doniesienia w tygodniku „Stadion” z 1 stycznia 1929 wskutek przeżyć po śmierci syna, zmarła matka Stefana Popiela, jednak w treści ww. nekrologów jako zawiadamiający o jego śmierci widnieli rodzice.

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
• Andrzej Gowarzewski, Marian Grzegorz Nowak, Bożena Lidia Szmel: Cracovia, 100 lat prawdziwej historii. Wydawnictwo GiA, Katowice 2006 (10. część cyklu Kolekcja klubów).