Stanisław Waradzyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Waradzyn
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

22 marca 1892

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

KRU Kutno

Stanowiska

komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Medal Niepodległości Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola

Stanisław Franciszek Waradzyn[a] (ur. 22 marca 1892, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 13[2]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3].

19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[4]. Służył w 13 Pułku Piechoty[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 417. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W tym samym roku został przeniesiony do 79 Pułku Piechoty w Słonimie i 10 lipca zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[7][8]. W 1924, w związku z likwidacją baonu sztabowego, został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza[9][10]. W listopadzie 1925 został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu[11]. W maju 1927 został przeniesiony do 66 Pułku Piechoty w Chełmnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[12][13]. 26 stycznia 1928 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. W marcu 1932 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kutno na stanowisko komendanta[15][16]. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Kutno, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. Na tym stanowisku pozostawał do następnego roku[17][18].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W marcu 1932 sprostowano imiona ppłk. Stanisława Waradzyna ze „Stanisław” na „Stanisław Franciszek”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 265.
  2. a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 484.
  3. Ranglisten 1918 ↓, s. 285.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 771.
  5. Spis oficerów 1921 ↓, s. 59.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 553.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 352, 403.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 307, 347.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 274.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 118 z 6 listopada 1925 roku, s. 637.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 127.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 80, 167.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 19.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 234.
  16. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 516.
  17. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 850.
  18. Jarno 2001 ↓, s. 171.
  19. a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21.
  20. a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 11.
  21. M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934 roku, s. 111.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]