Stanisław Kaszyński (teatrolog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stanisław Kaszyński, ps. „Stanisław Christian” (ur. 23 stycznia 1927[1] w Warcie[2], zm. 12 listopada 1988[1] w Łodzi[3]) – teatrolog, historyk teatru, krytyk, tłumacz dramatów i poeta, doktor habilitowany[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1948–1952 studiował polonistykę w na Uniwersytecie Łódzkim, w międzyczasie studiując przez 2 lata germanistykę. Od 1950 był zastępcą asystenta w Katedrze Historii Literatury Polskiej Uniwersytetu Łódzkiego. W 1957 został adiunktem – początkowo w macierzystej katedrze, a w 1958 w Katedrze Teorii Literatury UŁ. W latach 1957–1960 prowadził lektorat języka polskiego na Uniwersytecie w Belgradzie. W 1959 obronił doktorat na podstawie rozprawy Dzieje sceny kaliskiej 1800–1914, pod opieką naukową Stefani Skwarczyńskiej. Habilitował się w 1966 w oparciu o pracę Teatr łódzki w latach 1945–1962. Od 1969 pracował na stanowisku docenta, w 1974 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1975 – zwyczajnego. Był prodziekanem Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego (1974/1975) oraz dyrektorem Instytutu Teorii Literatury, Teatru i Filmu (1978–1981)[4].

Publikował w „Pracach Polonistycznych”, „Przeglądzie Kulturalnym”, „Łodzi Literackiej”, „Dziś i jutro”, „Kronikach” i w austriackim „Maske und Kothurn”. Był redaktorem i publicystą „Rzeczy Poetyckiej” i „Osnowy”. W latach 1958–1978 współpracował z tygodnikiem „Odgłosy”. Od 1962 był członkiem Związku Literatów Polskich. W latach 1962–1963 był stypendystą rządu austriackiego w Instytucie Teatrologicznym w Wiedniu. Był jurorem Kaliskich Spotkań Teatralnych i uczestniczył w pracach Łódzkiego Towarzystwa Naukowego[4]. Posługiwał się językiem niemieckim, serbsko-chorwackim i macedońskim, dzięki czemu przekładał na język polski dzieła literatów takich jak m.in. Ivo Andrić, Ivo Brešan i Georg Trakl[5].

Opublikował 2 tomy poezji: Poszukiwanie krajobrazu (1963) i Krąg najbliższy (1984)[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Łodzi przy al. T. Kościuszki 98 w Domu Literatów[6][7].

Został pochowany w części ewangelicko-augsburskiej[8] Starego Cmentarza w Łodzi[9] (sektor 48_J2, rząd 1n nr grobu 23)[8].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Ze wstępnych badań nad dziejami sceny kaliskiej: (W. Bogusławski w Kaliszu 1800–1815), 1955
  • Dzieje sceny kaliskiej, 1800-1914, Zakład Narodowy im Ossolińskich we Wrocławiu, 1962
  • Poszukiwanie krajobrazu, Wydawnictwo Łódzkie, 1963
  • Teatr Łódzki w latach 1945–1962, Wydawnictwo Łódzkie, 1970
  • Teatralia kaliskie, Materiały do dziejów sceny kaliskiej (1800–1970): Wybrał, opracował i wstępem opatrzył Stanisław Kaszyński, Wydawnictwo Łódzkie, 1972
  • Krąg najbliższy, Muzeum Miasta i Rzeki Warty, 1984

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Honorowy Obywatel Kalisza (1972)[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Teatr, RSW „Prasa-Ksiąźka-Ruch”, 1989 [dostęp 2022-09-26] (pol.).
  2. Sprawozdania z czynności i posiedzeń, Łódzkie Towarzystwo Naukowe, 1977 [dostęp 2022-09-26] (pol.).
  3. Lesław M. Bartelski, Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: leksykon, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 978-83-01-11593-7 [dostęp 2022-09-26] (pol.).
  4. a b c d e Stanisław Kaszyński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2022-09-26].
  5. Henryk Pustkowski, Stanisław Kaszyński, „Dziennik Łódzki” (267), bc.wbp.lodz.pl, 17 listopada 1988 [dostęp 2023-08-16].
  6. Google Maps [online], Google Maps [dostęp 2021-04-06].
  7. Mr SCOTT, Mr SCOTT jedzie do... :: WYCIECZKA Nr 146 „Sanie, Aleksandrów Łódzki i Bełdów” [online], Mr SCOTT jedzie do... [dostęp 2021-04-06].
  8. a b Stanisław Kaszyński [online], lodzogrodowa.grobonet.com [dostęp 2023-08-27].
  9. Nekrolog, „Dziennik Łódzki” (267), bc.wbp.lodz.pl, 17 listopada 1988 [dostęp 2023-08-16].