Stanisław Jarocki (malarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Jarocki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1871
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1944
Wilno

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

symbolizm

Stanisław Jarocki (ur. 1871[1][2][3] lub 1879[4][5], zm. 1944) – polski malarz, pedagog i działacz społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona, kontynuował w latach 1891–1894 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jana Matejki, Józefa Unierzyskiego i Leopolda Löfflera[6][7]. Studiował w paryskiej Académie Colarossi (1896–1898) u Raphaëla Collina, Luc-Olivier Mersona i M. Aman-Jeana oraz u Simona Hollósyego w Monachium i w Rzymie[8].

Po powrocie do kraju w roku 1898 zamieszkał w Wilnie, gdzie pracował jako nauczyciel malarstwa w Szkole Rysunkowej Iwana Trutniewa[9]. Działał też w harcerstwie[10]. Członek Polskiego Towarzystwa „Oświata” w Wilnie[11][12][13]. Od roku 1931 był członkiem Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. Był członkiem Ligi Narodowej od 1906 roku[14].

W jego malarstwie dominują pejzaże. Oprócz malarstwa olejnego posługiwał się pastelami. Zajmował się od roku 1900 konserwacją fresków w kaplicy św. Kazimierza w katedrze wileńskiej[15]. Był działaczem Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego i wydał przewodnik „Okolice Wilna” (1925)[16]. Uczestniczył w wystawach w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych i w Salonie Krywulta w Warszawie, w Wilnie oraz we Lwowie i Zakopanem. Uczestniczył też w wystawach w Rzymie (1897) i w Wenecji (1932)[17].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Emmanuel Swieykowski, Pamiętnik Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie 1854—1904, Kraków 1905
  2. Meno albumas «Peizažo erdvė» (I tomas). Sud. N. Tumėnienė. Vilnius, LAWIN, 2010, P. 88.
  3. Henryka Ilgievič, Vilniaus senovės ir mokslo mylėtojai XX amžiaus pradžioje, Vilnius: LKTI, 2019, 344 p., p. 216.
  4. Mieczysław Jackiewicz Wileński słownik biograficzny (wydanie drugie poszerzone). — Bydgoszcz: Zaklad Poligraficzny SPRINT Tomasz Toczkiewicz, 2008. — С. 172. — 605 с. — ISBN 978-83-87865-59-7
  5. Stanislovas Jarockis (Stanisław Jarocki)
  6. Józef Marian Poklewski, Polskie życie artystyczne w międzywojennym Wilnie, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń, 1994, s. 59
  7. Henryka Ilgiewicz, Societates Academicae Vilnenses Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Wilnie (1907—1939) i jego poprzednicy Warszawa Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2008, s. 142.
  8. Emmanuel Swieykowski, Pamiętnik Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie 1854—1904, Kraków 1905
  9. Andrzej Romanowski, Pozytywizm na Litwie: polskie życie kulturalne na ziemiach litewsko-białorusko-inflanckich w latach 1864—1904, Kraków : «Universitas», 2003. — 485 s, s. 217.
  10. Józef Marian Poklewski, Polskie życie artystyczne w międzywojennym Wilnie, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń, 1994, s. 60
  11. Andrzej Romanowski, Pozytywizm na Litwie: polskie życie kulturalne na ziemiach litewsko-białorusko-inflanckich w latach 1864—1904, Kraków : «Universitas», 2003. — 485 s, s. 299—300.
  12. Henryka Ilgiewicz, Societates Academicae Vilnenses Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Wilnie (1907—1939) i jego poprzednicy Warszawa Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2008, s.27.
  13. Henryka Ilgievič, Vilniaus senovės ir mokslo mylėtojai XX amžiaus pradžioje, Vilnius: LKTI, 2019, 344 p., p. 17.
  14. Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 575.
  15. Henryka Ilgievič, Vilniaus senovės ir mokslo mylėtojai XX amžiaus pradžioje, Vilnius: LKTI, 2019, 344 p., p. 96.
  16. Stanisław Jarocki, Okolice Wilna : z 23 ilustracjami w tekście i mapką, Wilno : nakł. i druk. Józefa Zawadzkiego, 1925.
  17. Inesa Szulska Współpraca wileńskiego artysty i publicysty Stanisława Jarockiego z «Tygodnikiem Ilustrowanym» (1899—1914) Rocznik historii prasy polskiej T. XXV (2022) Z. 3 (67), ISSN 1509-1074, s. 29.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]