Stanisław Bałuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Bałuk
Prałat
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1887
Podgórze (Kraków)

Data i miejsce śmierci

3 lipca 1975
Bieździedza

Proboszcz
Okres sprawowania

1927-1975

Szambelan papieski
Okres sprawowania

Piusa XII, Jana XXIII, Pawła VI

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 czerwca 1913 – Przemyśl

Stanisław Bałuk (ur. 18 sierpnia 1887 w Podgórzu (Kraków), zm. 3 lipca 1975 w Bieździedzy) – polski ksiądz katolicki, dziekan brzostecki, prałat, szambelan papieski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1897-1905 uczęszczał do gimnazjum najpierw w Podgórzu, następnie w Rzeszowie. W latach 1905-1908 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Po uzyskaniu tytułu magistra prawa rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Otrzymał święcenia kapłańskie 29 czerwca 1913 roku. W okresie okupacji hitlerowskiej wspierał swoich parafian. W trakcie wysiedlenia w 1944 roku przebywał na plebanii w Bączalu Dolnym, gdzie dał mu schronienie ówczesny proboszcz bączalski ks. Florian Zając zaangażowany w walkę z okupantem. Jako absolwent prawa pomagał w sprawach sądowych oraz w kontaktach z miejscowymi władzami. Znał język niemiecki, stąd też w okresie okupacji był wykorzystywany jako tłumacz[1]. Pochowany na cmentarzu w Bieździedzy.

Praca duszpasterska[edytuj | edytuj kod]

Pełnione funkcje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Kozioł Lechowski, Parafia Bieździedza w ciągu dziejów. Dokumenty i źródła. Rzeszów 1997