Społeczna wydajność pracy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Społeczna wydajność pracy – jeden z mierników relacji pomiędzy wytwarzanym dochodem narodowym a stanem zasobów narodowych. Stanowi jeden z elementów diagnostyki prowadzonej na potrzeby polityki ekonomicznej. Wyraża się przez stosunek między wielkością wytworzonego dochodu narodowego a liczbą zatrudnionych w gospodarce narodowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Winiarski B. (red.), Polityka gospodarcza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.