Sergiusz Noss
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Sergiusz Noss, ros. Сергей Игнатьевич Носс (ur. 29 stycznia 1898 w Lublinie, zm. ?) – oficer Armii Czerwonej, generał brygady w ludowym Wojsku Polskim.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Według własnej deklaracji był narodowości białoruskiej. Do momentu powołania go do służby w rosyjskiej armii jesienią 1915 skończył 4 semestry prawosławnego seminarium duchownego w Chełmie. Od 1916 dowódca plutonu, potem dowódca kompanii. Był dwukrotnie ranny, 20 września 1916 i 16 stycznia 1917 roku.
Od 1 kwietnia 1918 żołnierz Armii Czerwonej, od maja 1919 zastępca dowódcy pułku, od listopada 1919 dowódca kompanii. Uczestnik wojny domowej w Rosji w latach 1918-1920. Od września 1938 do kwietnia 1939 w rezerwie w związku z czystkami w Armii Czerwonej, potem ponownie w służbie. Starszy wykładowca taktyki w szkole oficerskiej. Od stycznia 1940 zastępca dowódcy batalionu szkolnego ds. liniowych w szkole oficerskiej w Tiumeni. Absolwent Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie w 1940 roku. Od grudnia 1941 walczył na Froncie Zachodnim, szef sztabu 42 Dywizji Strzeleckiej, potem 161 Dywizji Strzeleckiej w stopniu pułkownika, 28 lutego 1943 ciężko ranny, leczył się do listopada 1943 roku. Szef sztabu 49 Korpusu Strzeleckiego, 25 sierpnia 1944 skierowany do służby w Wojsku Polskim, szef wydziału operacyjnego 2 Armii WP. Od 10 października 1945 szef sztabu Dowództwa Okręgu Wojskowego nr III w Poznaniu, w grudniu 1945 mianowany generałem brygady przez Prezydium KRN. Od maja 1947 kierownik kursu Oddziału Szkolnego Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie. W marcu 1948 zakończył służbę w WP i powrócił do ZSRR. Dalsze jego losy nie są znane.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Syn Ignacego, konduktora kolejowego i Elżbiety z Packiewiczów. Był żonaty z Diną Głuchową, nauczycielką. Miał dwóch synów, oficerów Armii Czerwonej[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1945)
- Złoty Krzyż Zasługi (1946)
- Order Lenina (1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
- Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (1945)
i inne.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. III: M–S, Toruń 2010, s. 63
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 61-63.
- Dowódcy Poznańskiego Okręgu Wojskowego
- Generałowie brygady ludowego Wojska Polskiego
- Cudzoziemcy odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy
- Cudzoziemcy odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Ludzie urodzeni w Lublinie
- Odznaczeni Medalem „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru
- Odznaczeni Orderem Lenina
- Odznaczeni Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Oficerowie dowództwa 2 Armii Wojska Polskiego
- Radzieccy oficerowie w ludowym Wojsku Polskim
- Radzieccy żołnierze II wojny światowej
- Urodzeni w 1898
- Wykładowcy Akademii Sztabu Generalnego
- Zmarli w XX wieku
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego w II wojnie światowej