Senarica

Republika Senariki
Repubblica di Senarica
	1343-1797
Flaga	Godło
Język urzędowy	język włoski
Stolica	Senarica
Ustrój polityczny	republika
Typ państwa	mikropaństwo
Nadanie niepodległości od królowej	Królestwa Neapolu; ok. 1343
Aneksja przez	Królestwo Neapolu; 1797

Senarica
Państwo	Włochy
Region	Abruzja
Prowincja	Teramo
Nr kierunkowy	0861
Kod pocztowy	64043
	Położenie na mapie Abruzji Senarica
	Położenie na mapie Włoch Senarica
	42°32′51″N 13°30′50″E/42,547500 13,513889
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Senarica – wieś we Włoszech, w regionie Abruzja, w prowincji Teramo, frazione(inne języki) w gminie Crognaleto.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość położona przy drodze krajowej SS 80(inne języki), w pobliżu przełomu rzeki Vomano(inne języki).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Osada zamieszkana w czasach przedrzymskich.

W średniowieczu była lennem rodu Acquaviva(inne języki), a następnie protektoratem weneckim, czego odzwierciedleniem mogą być wpływy języka weneckiego w miejscowym dialekcie.

W XVI w. wzniesiono w Senarice kościół św. Prota i Hiacynta.

Według tradycji, traktowanej niekiedy jako mistyfikacja stworzona przez lokalnych dziennikarzy i podchwycona przez historyków^[1], Senarica była ośrodkiem suwerennej Republiki Senarica.

Republika Senariki[edytuj | edytuj kod]

Senarica i sąsiednia wieś Poggio Umbricchio(inne języki) tworzyły niezależną Republikę Senariki, od kiedy w 1343 r. królowa Neapolu Joanna I d`Anjou przyznała niepodległość mieszkańcom, którzy stawili dzielny opór wojskom mediolańskim dowodzonym przez Ambrogia Viscontiego(inne języki), krewnego seniora Luchina Viscontiego(inne języki).

Ustrój Republiki Senarica był wzorowany na ustroju Republiki Weneckiej, z obieranym dożą na czele^[2]. Według legendarnego traktatu z "siostrzaną" Republiką Wenecką Senarica miała na wypadek wojny dostarczać kontyngent zbrojny w sile dwóch żołnierzy.

Król Neapolu Ferdynand IV nie wierzył w istnienie niezależnej republiki i wysłał kilku urzędników do Senariki w celu przeprowadzenia śledztwa. Kierowany przez premiera Bernardo Tanucciego, nakazał jej aneksję w 1797 roku^[3].

Herb państwowy wyglądał następująco: w polu czarnym srebrny lew dławiący srebrnego węża^[a].

Senarica w literaturze[edytuj | edytuj kod]

Senarica znana jest z opublikowanego w Neapolu w 1887 utworu La tragedia di Senarica Giuseppe Mezzanotte(inne języki), włoskiego pisarza związanego z Abruzją. Pod nazwą Senarica ukryte jest jednak Chieti, rodzinna miejscowość twórcy^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Por. np. N. Castagna, La repubblica di Senarica: notizie storiche, Uffizio della Rassegna Nazionale, Firenze 1884
↑ Guida Italia: Abruzzo Molise (4th ed.). Milan, Italy: Touring Club Italiano. 1979 [1926]. ISBN 9788836500178.
↑ Guglielmo Magnifico s. 307
↑ Tonino Valeri: Giuseppe Mezzanotte e "la tragedia di Senarica". [w:] Cultura in Abruzzo [on-line]. "La voce Pretuziana" r. IX: 1981, nr 3, s. 7-15, 2008-02-10. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-31)]. (wł.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Flags of the World: Republic of Senarica
Roberto Breschi: Small and Very Small States in Italy that Lasted Beyond 1700 - A Vexillological Survey. The XIX International Congress of Vexilology. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
Guglielmo Magnifico, L'urlo di San Martino. La Repubblica di Senarica, Grafica Siva, Montesilvano, 2006

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Archiwalna strona

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Por. herb rodu Acquaviva(inne języki) przedstawiający lwa na złotej tarczy: Famiglia Acquaviva d'Aragona. Nobili Napoletani. [dostęp 2012-08-20]. (wł.).

[1] Por. np. N. Castagna, La repubblica di Senarica: notizie storiche, Uffizio della Rassegna Nazionale, Firenze 1884

[2] Guida Italia: Abruzzo Molise (4th ed.). Milan, Italy: Touring Club Italiano. 1979 [1926]. ISBN 9788836500178.

[3] Guglielmo Magnifico s. 307

[5] Tonino Valeri: Giuseppe Mezzanotte e "la tragedia di Senarica". [w:] Cultura in Abruzzo [on-line]. "La voce Pretuziana" r. IX: 1981, nr 3, s. 7-15, 2008-02-10. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-31)]. (wł.).

[4] Por. herb rodu Acquaviva(inne języki) przedstawiający lwa na złotej tarczy: Famiglia Acquaviva d'Aragona. Nobili Napoletani. [dostęp 2012-08-20]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]