SMS Weihe
 „Weihe” po modernizacji siłowni. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
1889 |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
„Weihe” → 28 (od 1910) |
| Wejście do służby |
1889 |
| Wycofanie ze służby |
19 listopada 1911 |
 Austro-Węgry
| |
| Nazwa |
28 |
| Wejście do służby |
15 lipca 1912 |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 78 ton |
| Długość |
39,9 metrów na KLW (całkowita) |
| Szerokość |
4,8 m |
| Zanurzenie |
1,9 m |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa potrójnego rozprężania 1 kocioł lokomotywowy (później 2 kotły Yarrow) moc 1000 KM 1 śruba | |
| Prędkość |
19 węzłów |
| Zasięg |
1200 Mm przy prędkości 10 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 działka kal. 37 mm (2 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 x 350 mm |
| Wyposażenie | |
| reflektor ∅30 cm | |
| Załoga |
16 |
SMS Weihe (SM Tb 28) – austro-węgierski torpedowiec z końca XIX wieku, jedna z 22 jednostek typu Schichau. Okręt został zwodowany w 1889 roku w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino w Trieście i w tym samym roku wszedł do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine. W 1910 roku nazwę jednostki zmieniono na oznaczenie numeryczne 28. Okręt został wycofany ze służby 19 listopada 1911 roku, po czym pełnił rolę tendra w bazie morskiej w Kotorze, a następnie został złomowany.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
SMS[a] „Weihe” był jednym z dwudziestu dwóch przybrzeżnych torpedowców typu Schichau[1][2].
Okręt zbudowany został w stoczni STT w Trieście[1][3]. Torpedowiec został zwodowany w 1889 roku[3] i w tym samym roku przyjęto go do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine[2]. Jednostka otrzymała nazwę drapieżnego ptaka – circusa (niem. Weihen)[4].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był niewielkim, przybrzeżnym torpedowcem[2]. Długość całkowita wynosiła 39,9 metra (tyle samo na konstrukcyjnej linii wodnej i 39 metrów między pionami), szerokość 4,8 metra i zanurzenie 1,9 metra (maksymalne 2,1 metra)[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 78 ton, zaś pełna 93 tony[2][3][b]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 1000 KM, do której parę dostarczał początkowo jeden kocioł lokomotywowy[1][2]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 19 węzłów[2][3]. Okręt zabierał zapas 19 ton węgla[2], co zapewniało zasięg wynoszący 1200 Mm przy prędkości 10 węzłów (lub 350 Mm przy prędkości maksymalnej)[1][4].
Okręt wyposażony był w dwie wyrzutnie torped kalibru 350 mm: stałą na dziobie i obrotową na pokładzie[1][4]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działka pokładowe kal. 37 mm L/23 Hotchkiss[2][4]. Wyposażenie uzupełniał reflektor o średnicy 30 cm[4].
Załoga okrętu składała się z 16 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
W pierwszym dziesięcioleciu XX wieku na okręcie dokonano modernizacji układu napędowego: kocioł lokomotywowy został zastąpiony dwoma kotłami typu Yarrow o ciśnieniu 13 atm, opalanymi mazutem (od tego momentu jednostka miała dwa kominy)[2]. 30 stycznia 1910 roku na podstawie zarządzenia o normalizacji nazw „Weihe” utracił swą nazwę, zastąpioną numerem 28[2]. Okręt wycofano ze służby jako torpedowiec 19 listopada 1911 roku[1][3]. Od 15 lipca 1912 roku jednostka pełniła funkcję tendra nr 28, podlegając Dowództwu Odcinka Obrony bazy morskiej w Kotorze[4], a następnie została złomowana[3].
Zachowane elementy[edytuj | edytuj kod]
W Muzeum Techniki w Wiedniu eksponowana jest maszyna parowa torpedowca, prezentowana w formie częściowego przekroju[6].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: 1976, s. 49.
- ↑ a b c d e f g Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 280.
- ↑ a b c d e f g Karl Schrott. Okręty minowe cesarsko-królewskiej Marynarki Wojennej Austro-Węgier. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2001 (49). s. 11.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 528.
- ↑ Krzysztof Kubiak. „Serce” austro-węgierskiego torpedowca. „Morze”. Nr 5/2017 (20). s. 73.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Ivan Gogin: BUSSARD torpedo boats (1886-1891). Navypedia. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.).
- Krzysztof Kubiak. „Serce” austro-węgierskiego torpedowca. „Morze”. Nr 5/2017 (20). ISSN 2543-5469.
- Karl Schrott. Okręty minowe cesarsko-królewskiej Marynarki Wojennej Austro-Węgier. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2001 (49). ISSN 1231-014X.