Regionalizm państw europejskich

Regionalizm państw europejskich – pojęcie z zakresu politologii dotyczące procesów prowadzących do decentralizacji funkcji państwo.

Wyróżnia się dwa typy regionalizmu:

1. Regionalizm odgórny – inicjowany przez centralne władze państwowe. Przykładem mogą być konstytucyjne uwarunkowania w Niemczech oraz koncesje na rzecz kulturowych i językowych mniejszości w Belgii i Wielkiej Brytanii.
2. Regionalizm oddolny – z tendencjami do decentralizacji i rozwoju autonomii regionalnej.

W ramach tego regionalizmu wyróżnia się:

• regionalizm konserwatywny - opozycja do redystrybucyjnej funkcji państwa.
• regionalizm burżuazyjny - programy elit gospodarczych w najwyżej rozwiniętych regionach, wiąże się to z postulatami pozbycia się z nadmiernych obciążeń fiskalnych.
• regionalizm technokratyczny - funkcjonowanie państwa w oparciu o niektóre preferowane dziedziny gospodarki.
• regionalizm progresywny - dotyczy doktryn głoszonych przez partie lewicowe.
• regionalizm populistyczny - prawicowy eksterminizm zwrócony przeciwko najbiedniejszym regionom i polityce imigracyjnej rządu.
• regionalizm separatystyczny - dążenia niektórych grup etnicznych do wyodrębnienia się w obrębie jednostki państwowej.

Bibliografia

• Szymla Zygmunt, 2000. Determinanty rozwoju regionalnego, Wrocław, Ossolineum