Rafael Esteve Vilella
 Portret Rafaela Esteve Vilelli pędzla Goi, 1815 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1847 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Odznaczenia | |
| |
Rafael Esteve Vilella (ur. 1 lipca 1772 w Walencji, zm. 1847 w Madrycie) – hiszpański rytownik pochodzący z Walencji i związany z dworem Karola IV[1].
Pochodził z rodziny o wielopokoleniowych tradycjach artystycznych. Jego ojciec i pierwszy nauczyciel José Esteve Bonet był rzeźbiarzem, a kuzyn ojca Agustín Esteve był nadwornym malarzem Karola III[2].
W wieku 13 lat wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych San Carlos w Walencji. Następnie przeniósł się do Madrytu, gdzie jego nauczycielem był Manuel Monfort. Otrzymał stypendium na studia na stołecznej Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Drugim stypendystą został Vicente López Portaña, również z Walencji[2].
W czasie panowania Karola IV współpracował z Real Calcografía. W 1799 roku wykonał ryciny do zamówionego przez królową Marię Ludwikę zbioru Guía de Forasteros. W tym samym roku został mianowany nadwornym rytownikiem zatępując Manuela Salvadora Carmonę. W czasie wojny wyzwoleńczej toczonej przeciwko Napoleonowi w latach 1807-1814 mieszkał w Kadyksie. Po zakończeniu wojny i powrocie Ferdynanda VII na tron Hiszpanii wyjechał na dalsze studia do Francji i Włoch[2].
Wykonał serię rycin Architektoniczna podróż po Hiszpanii przedstawiającą krajowe zabytki oraz ryciny do jednej z edycji Don Kichota. Wykonał także portrety piórkiem przedstawiające Karola IV, królową Marię Krystynę Sycylijską i Kolumba. Sportretował także swojego przyjaciela Francisca Goyę, który w 1815 roku namalował jego olejny portret[2], obecnie w zbiorach Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji[3].
W 1839 roku zdobył złoty medal na międzynarodowej wystawie w Paryżu za rycinę będącą reprodukcją obrazu Murilla pt. Las aguas de Moisés. Oryginał znajdował się w Hospital de la Caridad w Sewilli. Praca nad ryciną zajęła mu w sumie 12 lat; wyczerpała go fizycznie i psychicznie[2].
Otrzymał Order Karola III, był dyrektorem Calcografía Nacional, honorowym dyrektorem Akademii San Carlos, członkiem Akademii św. Ferdynanda oraz współpracował z Akademią w Paryżu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Antonio Gallego Gallego: Historia del Grabado en España. Madryt: Ediciones Cátedra, 1979. ISBN 84-3760-209-2. OCLC 6878059. (hiszp.).
- ↑ a b c d e f Fernanda Zabala Rodríguez-Fornos: 125 valencianos en la historia. Walencja: Carena, 2003, s. 91-92. ISBN 84-8739-864-2. OCLC 433029508. (hiszp.).
- ↑ Ricardo Centellas: Retrato de Rafael Esteve Vilella. [dostęp 2013-01-30]. (hiszp.).