Parafia św. Nino w Paryżu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Nino
Państwo

 Francja

Siedziba

Paryż

Adres

6-8 rue de la Rosière,
F–75015 Paris

Data powołania

1929

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański

Metropolia

Grecka Metropolia Francji

Wikariat

północny

Kaplica

św. Nino

Proboszcz

ks. Arczil Dawriszaszwili

Wezwanie

św. Nino

Wspomnienie liturgiczne

14 stycznia

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Siedziba parafii”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Siedziba parafii”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Siedziba parafii”
48°50′27″N 2°15′41″E/48,840833 2,261389

Parafia św. Ninoparafia w Paryżu; jedyna etnicznie gruzińska parafia prawosławna na terytorium Francji. Pozostaje w jurysdykcji patriarchy Konstantynopola i wchodzi w skład parafii wikariatu północnego Greckiej Metropolii Francji.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Powstanie parafii jest związane z klęską gruzińskiego ruchu niepodległościowego i przyłączenie terytorium Gruzji do Rosji Radzieckiej w 1921. Do Francji dotarła wówczas fala emigracji politycznej z Gruzji. Emigranci zaczęli w tym kraju tworzyć swoje organizacje polityczne i kulturalne, z których najważniejszą było powstałe w 1922 w Paryżu Stowarzyszenie Gruzińskie, działające do dnia dzisiejszego[1]. Z inicjatywy tegoż stowarzyszenia w 1929 powołana została parafia prawosławna św. Nino, od początku swojego istnienia pozostająca w jurysdykcji patriarchy Konstantynopola. Pierwszym proboszczem parafii został późniejszy święty prawosławny Grzegorz (Peradze).

Jest to jedyna etnicznie gruzińska parafia we Francji. Językiem liturgicznym jest gruziński, pomocniczym – francuski[2]. Rok liturgiczny zorganizowany jest według kalendarza nowojuliańskiego[3].

Lista proboszczów parafii[edytuj | edytuj kod]

  • archimandryta Grzegorz (Peradze) (1931–1942)
  • ks. Nicolas Zabachidze (1943–1949)
  • ks. Eliasz Melia (1949–1988)
  • ks. Gabriel Henry (1988)
  • archimandryta Methodious Alexiou (1988–1993)
  • ks. Arczil Dawriszaszwili (od 1993)[2]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]