Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn
| |||
| Miejsce | |||
|---|---|---|---|
| Termin |
19 — 20 sierpnia 1924 | ||
| Liczba ekip |
15 | ||
| Liczba sportowców |
30 | ||
| Obiekt rozgrywek | |||
 Złoty medal
|
|||
 Srebrny medal
|
|||
 Brązowy medal
|
|||
| Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924 
| ||||
|---|---|---|---|---|
| Styl dowolny | ||||
| 100 m | mężczyźni | kobiety | ||
| 400 m | mężczyźni | kobiety | ||
| 1500 m | mężczyźni | |||
| Styl grzbietowy | ||||
| 100 m | mężczyźni | kobiety | ||
| Styl klasyczny | ||||
| 200 m | mężczyźni | kobiety | ||
| Sztafeta - styl dowolny | ||||
| 4 x 100 m | kobiety | |||
| 4 x 200 m | mężczyźni | |||
Wyścig na 100 metrów stylem dowolnym mężczyzn był jedną z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas VII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Paryżu. Wystartowało 30 zawodników z piętnastu reprezentacji.
Johnny Weissmuller, rekordzista świata na tym dystansie, rozpoczął rywalizację w roli silnego faworyta. Zdobył już na tych igrzyskach złoto na 400 metrów stylem dowolnym i powiódł sztafetę amerykańska do łatwego zwycięstwa. Jego zmartwieniem była jedynie możliwość utraty trzeciego złota na rzecz któregoś z jego kolegów z drużyny amerykańskiej, braci Duka lub Samuela Kahanamoku. Obawy te jednak nie miały, żadnych podstaw. Hawajscy zawodnicy byli zainteresowani zdobyciem któregokolwiek z medali, by grać nieczysto. Weissmuller zdobył złoto ustanawiając nowy rekord olimpijski, wyprzedzając pozostałych zawodników prawie o 2,5 sekundy. Wygrana Amerykanów była szeroko komentowana wśród paryskich widzów i stała się jednym z najpopularniejszych wydarzeń sportowych. Weissmuller miał niewiele czasu by świętować swój tryumf - jeszcze tego samego popołudnia grał w meczu piłki wodnej, którego stawką był brązowy medal. Wartym odnotowania jest fakt, iż piątka finalistów łącznie zdobyła dziewiętnaście medali olimpijskich podczas swoich występów na igrzyskach.
Rekordy[edytuj | edytuj kod]
| Rekord świata | 57,4 |  Johnny Weissmuller
|
Miami (USA)
|
17 lutego 1924 |
|---|---|---|---|---|
| Rekord olimpijski | 1:00,4(*) | Duke Kahanamoku
|
 Antwerpia (BEL)
|
24 sierpnia 1920 |
| 1:01,4(*) | Duke Kahanamoku
|
Antwerpia (BEL)
|
23 sierpnia 1920 | |
| 1:01,4(*) | Duke Kahanamoku
|
Antwerpia (BEL)
|
29 sierpnia 1920 |
(*) Duke Kahanamoku uzyskał wynik 1:00,4 w pierwszym finale, który został powtórzony. W drugim finale uzyskał 1:01:,4. Taki sam czas uzyskał w półfinale rozgrywanym sześć dni wcześniej.
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
Eliminacje[edytuj | edytuj kod]
Dwóch najszybszych zawodników z każdego biegu i najszybszy z trzeciego miejsca awansowało do półfinału.
Wyścig 1
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi. |
|---|---|---|---|
| 1 |  Orvar Trolle |
1:04,2 | Q |
| 2 | Duke Kahanamoku |
1:04,2 | Q |
| 3 |  Kazuo Onoda |
1:05,4 | |
| 4 |  Charles Baillee |
1:08,2 | |
| 5 |  Vlado Smokvina |
1:11,6 |
Wyścig 2
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1 | Samuel Kahanamoku |
1:03,2 | Q |
| 2 |  Ernest Henry |
1:03,8 | Q |
| 3 | Torahiko Miyahata |
1:04,2 | q |
| 4 |  Henri Padou |
1:05,0 | |
| 5 | Albert Dickin |
1:06,0 | |
| 6 |  Stanislav Bičák |
1:10,2 |
Wyścig 3
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1 |  Clayton Bourne |
1:06,2 | Q |
| 2 |  Alberto Zorrilla |
1:08,2 | Q |
| 3 | Viktor Legát |
1:13,2 | |
| 4 |  Charles Kopp |
1:15,0 |
Wyścig 4
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1 | Katsuo Takaishi |
1:04,0 | Q |
| 2 | Ivan Stedman |
1:06,0 | Q |
| 3 | Georg Werner |
1:07,0 | |
| 4 | Émile Zeibig |
1:08,0 | |
| 5 |  Gé Dekker |
1:11,8 |
Wyścig 5
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1 | Johnny Weissmuller |
1:03,8 | Q |
| 2 | Alfred Pycock |
1:05,2 | Q |
| 3 | Édouard van Zeveren |
1:06,8 | |
| 4 | Moss Christie |
1:07,2 | |
| 5 |  José Manuel Pinillo |
1:14,2 |
Wyścig 6
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1 | Arne Borg |
1:05,4 | Q |
| 2 |  István Bárány |
1:08,4 | Q |
| 3 | Julius Balasz |
1:11,8 | |
| 4 |  Dionizos Vasilopulos |
1:12,0 | |
| 5 | Pieter Jacobszoon |
1:12,2 |
Półfinały[edytuj | edytuj kod]
Dwóch najszybszych zawodników i najlepszy z trzeciego miejsca awansowało do finału.
Półfinał 1
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1 | Duke Kahanamoku |
1:01,6 | Q |
| 2 | Samuel Kahanamoku |
1:02,2 | Q |
| 3 | Katsuo Takaishi |
1:02,4 | q |
| 4 | Orvar Trolle |
1:02,6 | |
| 5 | Clayton Bourne |
1:06,0 | |
| 6 | István Bárány |
1:08,0 | |
| — | Torahiko Miyahata |
DNS |
Półfinał 2
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1 | Johnny Weissmuller |
1:00,8 | Q 
|
| 2 | Arne Borg |
1:02,6 | Q |
| 3 | Ernest Henry |
1:03,0 | |
| 4 | Alfred Pycock |
1:05,0 | |
| 5 | Ivan Stedman |
1:06,0 | |
| 6 | Alberto Zorrilla |
1:07,6 |
Finał[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Zawodnik | Czas |
|---|---|---|
| 1 | Johnny Weissmuller |
59,0
|
| 2 | Duke Kahanamoku |
1:01,4 |
| 3 | Samuel Kahanamoku |
1:01,8 |
| 4 | Arne Borg |
1:02,0 |
| 5 | Katsuo Takaishi |
1:03,0 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Swimming at the 1924 Paris Summer Games:Men's 100 metres Freestyle. sports-reference.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-06)]. (ang.).
- Paweł Wudarski: Wyniki Igrzysk Olimpijskich. 1999. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-16)].
