Oskar Aronsohn
Oskar Aronsohn (ur. 28 lutego 1870 w Grudziądzu, zm. 1914[1][2]) – niemiecki lekarz neurolog, działacz Postępowej Partii Ludowej (Fortschrittliche Volkspartei).
Syn kupca Herrmanna Aronsohna. Po ukończeniu Królewskiego Gimnazjum w Grudziądzu studiował na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, dysertację doktorską przedstawił w 1894 roku. Autor prac z dziedziny neurologii i psychiatrii[3].
Od 1912 żonaty z Alice Stern[4]. Zmarł w wyniku zakażenia krwi.
Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]
- Ueber Hereditat bei Epilepsie. Berlin: Wilhelm Axt, 1894
- Ein seltener Fall von perverser Sexualbetätigung. Deutsche med. Wochenschr., 1909
- Oswald Alving; eine pathologisch-literärische Studie zu Ibsens Gespenstern, 1909
- Der Korsakowsche Symptomenkomplex nach Commotio cerebri; ein Beitrag zur Kenntnis der akuten traumatischen Psychose., 1909
- Ueber die Anwendung und Wirksamkeit des Gynovals., 1911
- Der psychologische Ursprung des Stotterns. Halle: Marhold, 1914
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Berliner Börsenzeitung nr 126 (16.3.1914) s. 11
- ↑ Berliner Volkszeitung (14.3.1914)
- ↑ Alma Kreuter: Deutschsprachige Neurologen und Psychiater: ein biographisch-bibliographisches Lexikon von den Vorläufern bis zur Mitte des 20. Jahrhunderts. München: Saur, 1996, s. 45–46.
- ↑ Berliner Tageblatt (20.4.1912) s. 15