Omfacyt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Omfacyt
ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

(Ca,Na)(Mg,Fe2+,Al)Si2O6 – krzemian wapnia, sodu, magnezu, żelaza i glinu

Twardość w skali Mohsa

5-6

Przełam

muszlowy, drzazgowy

Łupliwość

dobra, dwukierunkowa

Pokrój kryształu

nieprawidłowo wykształcone kryształy o pokroju słupkowym

Układ krystalograficzny

jednoskośny, 2/m

Właściwości mechaniczne

kruchy

Gęstość minerału

3,19 – 3,37 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

zielona w różnych odcieniach

Rysa

biała, jasnozielona

Połysk

szklisty, perłowy

Współczynnik załamania

nα = 1,662 - 1,701 nβ = 1,670 - 1,712 nγ = 1,685 - 1,723

Inne

dwójłomność δ = 0,023

Omfacytminerał z gromady krzemianów łańcuchowych, zaliczany do grupy piroksenów. Jest minerałem rzadkim.

Nazwa pochodzi od słowa omphax, greckiego określenia niedojrzałych winogron, nawiązując do charakterystycznej, zielonej barwy tego minerału. Jako minerał jest stałym roztworem jadeitu (25%-75%), augitu (25%-75%) i egirynu (0%-25%)[1].

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj tworzy nieprawidłowo wykształcone kryształy o pokroju słupkowym. Występuje w skupieniach zbitych, bądź nieforemnych ziaren tkwiących w masie skalnej – najczęściej zbliźniaczonych. Jest kruchy, przezroczysty.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Stanowi składnik skał metamorficznych. Zazwyczaj występuje z granatami, amfibolami, dystenem, skaleniami, kwarcem, zoisytem, epidotem. Niekiedy tworzy omafacytyty.

Miejsca występowania: Birma, Japonia, Nowa Zelandia, Austria, Włochy, Grecja, Rosja, Niemcy.

W Polsce – spotykany na Dolnym Śląsku, w Górach Sowich, Górach Złotych, w Masywie Śnieżnika.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • interesuje naukowców i kolekcjonerów,
  • wykorzystywany jako kamień ozdobny do wyrobu drobnej galanterii ozdobnej i rzeźb,
  • czasami wykorzystywany w jubilerstwie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. mindat.org Omphacite(ang.) [dostęp: 2011-06-01]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]