Olga Borodina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Olga Borodina
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1963
Leningrad

Typ głosu

mezzosopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Odznaczenia
Ludowy Artysta Federacji Rosyjskiej
Strona internetowa

Olga Władimirowna Borodina, ros. Ольга Владимировна Бородина (ur. 29 lipca 1963 w Leningradzie) – rosyjska śpiewaczka operowa, mezzosopran.

Studiowała w konserwatorium w Sankt Petersburgu i już w czasie studiów została zauważona i obsadzona w roli Siebel w Fauście Charles’a Gounoda.

Olga Borodina od początku kariery była związana z petersburskim Teatrem Maryjskim, w którym wykonywała większość słynnych partii mezzosopranowych z repertuaru rosyjskiego[1]. Zasłynęła kreacją Marfy w Chowańszczyźnie (partię tę wykonuje nieprzerwanie od 15 lat), a następnie Kończakówny w Kniaziu Igorze i Maryny w Borysie Godunowie. Artystka często podkreśla swoją silną tożsamość narodową i związek emocjonalny z kulturą rosyjską[2]. Występowała także w Covent Garden oraz w Metropolitan Opera. Grała m.in. Amneris w Aidzie, Carmen, Małgorzatę w Potępieniu Fausta, Kopciuszka, Księżną w Adrianie Lecouvreur, Dalilę w Samsonie i Dalili, Hrabinę w Damie pikowej oraz Eboli w Don Carlosie. Śpiewała na wszystkich ważniejszych operowych scenach Europy. W 1995 pierwszy raz pojawiła się w Metropolitan Opera w roli Kopciuszka[1].

Nagrała ponad 20 płyt[3], na których występuje w swoich najważniejszych, wymienionych wyżej rolach. Ma również na swoim koncie nagrania Requiem Giuseppe Verdiego, płytę ze zbiorem pieśni Czajkowskiego oraz płytę A portrait of Olga Borodina ze zbiorem arii operowych i klasycznych pieśni.

Jest laureatką tytułu Ludowej Artystki Federacji Rosyjskiej w 2002 i zwyciężczynią prestiżowych konkursów w Barcelonie oraz konkursu im. Rosy Ponselle. W 2007 otrzymała nagrodę Opera News za wyjątkowe osiągnięcia na scenie muzycznej. W 2006 otrzymała rosyjską Nagrodę Państwową.[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Olga Borodina [online], www.mariinsky.ru [dostęp 2023-02-02].
  2. Wywiad z Olgą Borodiną dla The Guardian
  3. Olga Borodina [online], Discogs [dostęp 2023-02-02] (ang.).