Obiekt wojskowy
Obiekt wojskowy – obiekt budowlany i terenowy oraz urządzenia i instalacje, a także uzbrojenie i technika wojskowa[1].
Obiekty takie służą celom wojskowym, obronności oraz gotowości bojowej sił zbrojnych. Obiekt taki stanowi własność Skarbu państwa, ale są pod zarządem i w użytkowaniu lub terenowym wykorzystaniu przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej[1], którymi mogą być (np. jednostki wojskowe, instytucje, zakłady naukowe, produkcyjne) oczywiście na mocy odpowiednich porozumień z właściwymi organami administracji państwowej[2]. Obiekty takie dzielą się na:
- zamknięte – takie jak pojedyncze budynki oraz budowle, albo ich zespoły, które są położone na terenie strzeżonym lub też sam teren strzeżony służący celom ściśle wojskowym (np. lotniska, porty wojenne, baterie stałe i wyrzutnie rakietowe wraz z bazami obsługi i zaopatrzenia) lub specjalnym (np. szkolenie wojska, zakwaterowanie, łączność, transport, lecznictwo itp.)[2],
- wydzielone – takie jak budynki, budowle, albo tereny, które pozostają w zarządzie i użytkowaniu przedsiębiorstw i gospodarstw pomocniczych podległych Ministerstwu Obrony Narorowej[2].
Obiekty wojskowe podlegają szczegółowej klasyfikacji, która jest uzależniona od ich cech, funkcji, rodzaju konstrukcji, przeznaczenia, lokalizacji i rodzaju sił zbrojnych[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Modrzewski (red.) 1987 ↓, s. 426.
- ↑ a b c d Modrzewski (red.) 1987 ↓, s. 427.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Modrzewski (red.): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 426−427. ISBN 83-11-07275-2.