Ołeksandr Pryzetko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ołeksandr Pryzetko
Олександр Призетко
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ołeksandr Serhijowycz Pryzetko

Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1971
Izmaił

Wzrost

183 cm

Pozycja

pomocnik/napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Czornomoreć Odessa
Metalist Charków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988 Majak Charków 2 (0)
1988–1993 Metalist Charków 76 (29)
1993–1994 Dynamo Kijów 46 (8)
1995–1997 Dinamo-Gazowik Tiumeń 80 (26)
1997–1998 Torpedo Moskwa 26 (1)
1998 Torpedo-2 Moskwa 5 (1)
1999 Arsenał Tuła 30 (3)
2000–2004 Czernomoriec Noworosyjsk 100 (24)
2004–2005 Metalist Charków 12 (0)
W sumie: 377 (92)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1992–2001  Ukraina 5 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2015–2016 Metalist Charków U-21
2016 Metalist Charków (p.o.)
2016–2017 Metalist 1925 Charków
2018 Polissia Żytomierz
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ołeksandr Serhijowycz Pryzetko, ukr. Олександр Сергійович Призетко, ros. Александр Сергеевич Призетко, Aleksandr Sergiejewicz Prizietko (ur. 31 stycznia 1971 w Izmaile w obwodzie odeskim, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, a wcześniej napastnika, reprezentant Ukrainy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W wieku 14 lat wstąpił do SDJuSzOR Czornomoreć Odessa, skąd po roku, w wyniku kontuzji, powrócił do Izmaiła. Następnie został przyjęty do Internatu Sportowego w Charkowie. W 1988 rozpoczął karierę piłkarską w klubie Majak Charków, skąd przeszedł do Metalista Charków. W 1993 został piłkarzem Dynamo Kijów, a dwa lata później został sprzedany do rosyjskiego klubu Dinamo-Gazowik Tiumeń. W 1997 przeniósł się do Torpeda Moskwa, ale po zmianie trenera stracił miejsce w podstawowym składzie i przeszedł do Arsenału Tuła. Trzy lata później został piłkarzem Czernomorca Noworosyjsk. W 2004 powrócił do Metalista Charków, a w 2005 zakończył w nim karierę piłkarską[1].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

26 sierpnia 1992 debiutował w reprezentacji Ukrainy w meczu towarzyskim z Węgrami, przegranym 1:2.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął karierę trenerską. Najpierw od 2011 szkolił dzieci w Szkole Sportowej w Lubotynie. W 2015 stał na czele młodzieżowej drużyny Metalista Charków, a od 18 kwietnia do końca maja 2016 pełnił obowiązki głównego trenera Metalista Charków[2]. 16 sierpnia 2016 został mianowany na stanowisko głównego trenera klubu Metalist 1925 Charków. 26 września 2017 za obopólną zgodą kontrakt został anulowany[3]. 27 grudnia 2017 stał na czele Polissia Żytomierz[4]. 16 sierpnia 2018 został z niego zwolniony[5].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]