Nils Trædal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nils Trædal
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1879
Sunndal

Data i miejsce śmierci

12 października 1948
Oslo

p.o. premiera
Okres

od 29 lutego 1932
do 10 marca 1932

Poprzednik

Birger Braadland (p.o.)

Następca

Birger Braadland (p.o.)

Minister Edukacji i Kościoła
Okres

od 12 maja 1931
do 3 marca 1933

Skład gabinetu Pedera Kolstada (Trædal drugi z lewej w dolnym rzędzie)

Nils Trædal (ur. 29 października 1879 w Sunndal, zm. 12 października 1948 w Oslo[potrzebny przypis]) – norweski duchowny i polityk, minister oraz pełniący obowiązki premiera.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na farmie w Sunndal jako syn rolnika Ole Nilsena Trædala (1853–1925) i Synnøve Haaven (1853–1917). Po ukończeniu gimnazjum w Volda w 1900 roku i uzyskaniu dyplomu artystycznego w szkole Ragny Nielsen w Kristianii w 1902 roku, rozpoczął studia przyrodnicze na uniwersytecie w Oslo. W 1904 roku rozpoczął studia teologiczne, które ukończył w 1910 roku. Po święceniach kapłańskich w Kościele norweskim Trædal był przez krótko kapelanem diecezji Nidaros. W 1911 roku został mianowany proboszczem w Kolvereid, a w 1918 roku kapłanem w Ytre Namdal.

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Działalność polityczna Trædala rozpoczęła się podczas pełnienia funkcji kapłana w Kolvereid, gdzie był także burmistrzem od 1914 do 1919 roku. W 1920 roku wstąpił do Partii Chłopskiej. W maju 1931 roku Trædal dołączył do polityki krajowej, powołany jako szef Ministerstwa Kościoła i Edukacji w rządzie Pedera Kolstada. Kiedy Kolstad zachorował w lutym 1932 roku, Minister spraw zagranicznych Birger Braadland, jako drugi po Kolstadzie, przejął tymczasowo jego obowiązki. Gdy Braadland wyjechał w celach osobistych do Genewy, Trædal jako minister następnego stopnia pełnił funkcję premiera i ministra spraw zagranicznych od 29 lutego do 10 marca. 14 marca Braadland złożył swój urząd, gdyż partia chłopska pod zarządem Jensa Hundseida utworzyła kolejny rząd. Trædal był w nim nadal ministrem ds. Kościoła i edukacji.

W 1932 roku Trædal został mianowany proboszczem w Støren, ale już pół roku po rezygnacji rządu Hundseida wiosną 1933 roku został ponownie wybrany do Stortingu. W 1934 roku został wiceprzewodniczącym norweskiego Bondelaget (wydawnictwa agralnego), w 1935 roku wiceprzewodniczącym Partii Chłopskiej, a w 1938 roku jej pełnoprawnym przewodniczącym, którym był aż do swojej śmierci.

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Jesienią 1940 roku znacznie przyczynił się do tego, że Bondelaget nie stał się częścią partii Nasjonal Samling, którą kierował kolega byłego premiera Vidkun Quisling. Trædal uczestniczył jako przedstawiciel Partii Chłopskiej w negocjacjach z niemieckimi siłami okupacyjnymi latem 1940 roku. Jako kapłan Trædal często atakował Zarząd NS w swoich kazaniach. Należał do regionalnej opozycji i był mocno zaangażowany w plany dotyczące przejściowego reżimu wojskowego pod niemiecką kapitulacją oraz w próbie utworzenia rządu z sędzią Sądu Najwyższego Paalem Bergiem jako premierem. Już latem 1945 roku jako pierwszy w Stortingu opowiadał się za pojednaniem z rządem okupacyjnym i przeciwko przywróceniu kary śmierci - pomimo faktu, że jego syn Olav zmarł w niemieckim obozie jenieckim na wiosnę 1945 roku. Opierał się wszelkim próbom uczynienia kwestii teologicznych i religii częścią debaty politycznej.

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Trædal zmarł z powodu obrażeń głowy, których doznał, gdy wypadł z okna swojego trzypiętrowego domu w Oslo jesienią 1948 roku. Krążyły pogłoski, że mogło to być morderstwo polityczne przypominające śmierć ministra spraw zagranicznych Jana Masaryka w Czechosłowacji w marcu tego samego roku. Plotkom towarzyszył fakt śmierci polityka dzień przed opublikowaniem tzw. „Białej Księgi”, czyli zbioru dokumentów i korespondencji między rządem a opozycją podczas okupacji niemieckiej[1]. Jednak według historyka Johana Jakobsena jego śmierć była wypadkiem. Został pochowany przy kościele w Støren. Ku jego pamięci zbudowano posąg w kościele w Sunndal i popiersie w kościele w Kolvereid.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Drapet på lederen i Senterpartiet [online], oevrebotten.com [dostęp 2019-12-16].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]