Neil MacLeod

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Neil Macleod (ur. 15 stycznia 1847 w Woolwich, Greenwich, zm. 19 maja 1921 w Londynie[1]) – szkocki lekarz, przez większość życia praktykował w Szanghaju. Pamiętany jest głównie za próby leczenia manii przy pomocy przedłużonego snu wywoływanego solami bromu (1897). Był jednym z pionierów radiologii w Chinach.

Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Edynburgu; w 1875 roku otrzymał tytuł licencjata medycyny, w 1880 roku doktora medycyny (z wyróżnieniem)[2]. W 1877 ożenił się z Jessie Menzies, córką Henry′ego McClure z Edynburga[3]. Miał dwóch synów i dwie córki[4]. Jego synem był adwokat Ronald Neil Macleod (1880–1947)[5]. Młodszy syn Douglas Noel (1886–1931) również był lekarzem[6].

W 1912 roku był wiceprzewodniczącym II Kongresu Dalekowschodniego Towarzystwa Medycyny Tropikalnej w Hongkongu[7]. W Szanghaju jest ulica jego imienia[8]. W 1924 roku na ścianie Shanghai General Hospital odsłonięto tablicę honorującą Macleoda[9].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Memorial Tablet to Dr N. Macleod. North China Herald June 28, 1924 s. 14
  2. Edward Shorter: Historia psychiatrii - od zakładu dla obłąkanych po erę Prozacu. Warszawa: WSiP, 2005 ss. 222-224
  3. Armorial Families: a Directory of Gentlemen of Coat-Armour. London, 1929 s. 1279
  4. Obituary. The Late Dr Neil Macleod. Archives of Radiology and Electrotherapy 26, 1922
  5. The Singapore Free Press and Mercantile Advertiser, 10 April 1912, s. 2
  6. Deaths in the Service
  7. Geneeskundig tijdschrift voor Nederlandsch-Indie 51, s. 280, 1911
  8. Tales of old Shanghai - Library - Fortune magazine Jan 1935. [dostęp 2011-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
  9. Social and Personal. The Straits Times, 8 July 1924, s. 8