Mucia Tertia była rzymską matroną żyjącą w I wieku p.n.e.
Jako córka Kwintusa Mucjusza Scewoli wywodziła się z rodziny odgrywającej ważną rolę, a przedstawiciele tego rodu osiągali wówczas najwyższe urzędy. Jej ojciec sprawował urząd konsula w 95 p.n.e., a potem był przywódcą senatu oraz Pontifex Maximus. Był też wybitnym znawcą prawa cywilnego, autorem „Iuris civilis libri XVIII”. Zginął w 86 p.n.e. w czasie zamieszek zabity przez stronników Gajusza Mariusza Młodszego, syna Gajusza Mariusza. Jej matką była Serwilia. Źródła antyczne wspominają o skandalu, który zakończył się rozwodem z Mucjuszem i małżeństwem z Kwintusem Cecyliuszem Metellusem. Z tego drugiego małżeństwa matki Mucja miała dwóch młodszych braci: Kwintusa Cecyliusza Metellusa Celera, męża Klodii i Kwintusa Cecyliusza Metellusa Neposa.
Pierwszym mężem Mucji był Gajusz Mariusz Młodszy, konsul w 82 p.n.e., którego poślubiła w bardzo młodym wieku. Mariusz zginął w wyniku przegranej z Sullą wojny domowej i Mucja została młodą, bezdzietną wdową. Wprowadzone wówczas prawa proskrypcyjne zabraniały jej powtórnego małżeństwa.
Sulla zmienił jednak swoją decyzję, między innymi ze względu na sytuację Mucji. W 79 p.n.e. zaaranżował jej małżeństwo z Gnejuszem Pompejuszem Wielkim. Miało to umocnić lojalność Pompejusza, niedawno owdowiałego po śmierci Emilli Skaury w połogu, też żony z politycznego nadania Sulli.
Mucja urodziła Pompejuszowi troje dzieci Gnejusza, Sekstusa i Pompeję.
Między 76 a 61 p.n.e. Pompejusz przebywał większość czasu poza Rzymem, prowadząc kampanie przeciwko Sertoriuszowi w Hiszpanii, przeciwko piratom na Morzu Śródziemnym, przeciwko Mitrydatesowi w Azji. Po ostatecznym powrocie do Rzymu w 62 p.n.e. przeprowadził rozwód z Mucją. Zgodnie z przekazem Cycerona podłożem była jej niewierność w czasie jego nieobecności. Miała m.in. być kochanką Cezara.
Poślubiła później Marka Emiliusza Skaura, pretora w 56 p.n.e. z którym miała syna, też Marka Emiliusza Skaura. Mąż jej został oskarżony o przekupstwa wyborcze w wyborach konsulów na 53 p.n.e. i skazany na wygnanie. Mucja nie towarzyszyła mu na wygnaniu z Italii. Gdy członkowie II Triumwiratu: Oktawian, Marek Antoniusz i Marek Lepidus podzielili się władzą nad Rzymem, niezależność zdołał zachować jej syn Sekstus Pompejusz. Sprawował pełnię władzy nad Sycylią i na morzu wokół niej, kontrolując tym samym dostawy zboża do Italii. Obawa przed głodem wywoływała żądania zawarcia porozumienia między triumwirami a Sekstusem. Mucja brała udział w mediacjach mających doprowadzić do porozumienia jej syna, Seksusa, z przeciwnikami. W 39 p.n.e. doszło ostatecznie do zawarcia traktatu w Misenum godzącego Sekstusa Pompejusza z Oktawianem i Antoniuszem. Wkrótce jednak zawarte porozumienie rozpadło się, Sekstus został pokonany przez Marka Agrypę, zbiegł na Wschód, został tam jednak schwytany i stracony w 36 p.n.e. Syn Mucji, Marek Emiliusz Skaurus, po bitwie pod Akcjum wpadł w ręce Oktawiana i został skazany na śmierć. Uniknął wyroku dzięki wstawiennictwu swojej matki, Mucji.
|
|
| Publiusz Mucjusz Scewola
|
| konsul 175 p.n.e.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Publiusz Mucjusz Scewola
|
| konsul w 133 p.n.e.
|
|
|
| Kwintus Mucjusz Scewola „Augur”
|
| konsul w 117 p.n.e.; znawca prawa cywilnego; stoik
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Kwintus Mucjusz Scewola „Pontifex”
|
| konsul w 95 p.n.e.; pontifex maximus; prawnik
|
|
|
|
| Mucja
|
| 1. Lucjusz Licyniusz Krassus
|
|
|
|
| Kwintus Mucjusz Scewola
|
| trybun plebejski w 54 p.n.e.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
