Monocen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Monocen – najprostszy układ ekologiczny, obejmujący pojedynczego osobnika i jego bezpośrednie środowisko (monotyp). W obrębie monocenu realizuje się cykl pierwotnych zależności ekologicznych, jest układem otwartym, w którym następuje przepływ energii. Monocen jest przedmiotem badań autekologii[1].

Zobacz też:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wyd. Europa, Warszawa 2006, ISBN 83-7407-017-X, str. 225