Mistrzostwa Świata w Snookerze 2021
| ||||
Miejsce | ||||
---|---|---|---|---|
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break |
144 Shaun Murphy |
Mistrzostwa Świata w Snookerze 2021 (ang. 2021 Betfred World Snooker Championship) – 84. edycja mistrzostw świata w snookerze, która odbyła się w dniach 17 kwietnia – 3 maja 2021 roku w Crucible Theatre w Sheffield[1]. Był to piętnasty i ostatni turniej rankingowy sezonu 2020/2021[2].
Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Anglik Ronnie O’Sullivan, który odpadł w 2. rundzie turnieju z Anthonym McGillem.
Mistrzem świata został Anglik Mark Selby, który w finale pokonał rodaka Shauna Murphy’ego 18:15.
Organizacja turnieju[edytuj | edytuj kod]
Nagrody pieniężne[edytuj | edytuj kod]
- Zwycięzca: £ 500 000
- Drugie miejsce: £ 200 000
- Półfinalista: £ 100 000
- Ćwierćfinalista: £ 50 000
- Ostatnia 16: £ 30 000
- Ostatnia 32: £ 20 000
- Ostatnia 48: £ 15 000
- Ostatnia 80: £ 10 000
- Ostatnia 112: £ 5000
- Najwyższy break (łącznie w fazie głównej i kwalifikacjach): £ 15 000
- Łączna pula nagród: £ 2 395 000[3]
Wydarzenia związane z turniejem[edytuj | edytuj kod]
Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]
- Do kwalifikacji przystąpiło czterech byłych mistrzów świata: Stephen Hendry (1990, 1992-1996, 1999), Ken Doherty (1997), Graeme Dott (2006) i Stuart Bingham (2015). Tylko Bingham pomyślnie przeszedł przez kwalifikacje[4].
- Noppon Saengkham uzyskał pozytywny wynik testu na COVID-19 i nie mógł wziąć udziału w kwalifikacjach. W związku z powyższym jego rywal, Lü Haotian, automatycznie awansował do następnej rundy kwalifikacyjnej[5].
- W pierwszej rundzie kwalifikacji spotkali się Jimmy White i Stephen Hendry, którzy w latach 90. XX wieku czterokrotnie mierzyli się ze sobą w finale mistrzostw świata[6]. Hendry pokonał White’a 6:3, zaś w następnej rundzie przegrał 1:6 z Xu Si[7].
- Jamie Clarke w meczu drugiej rundy kwalifikacji z Jamiem O’Neillem przegrywał 0:5, jednak wygrał on kolejne sześć frejmów, dzięki czemu awansował do trzeciej rundy kwalifikacyjnej[8].
- W drugiej rundzie kwalifikacji Bai Langning pokonał Alana McManusa 6:3. Po tym meczu McManus ogłosił zakończenie kariery[9].
- W meczu czwartej rundy kwalifikacyjnej Mark Davis przegrywał 2:7 z Jamiem Clarkiem. Odrobił straty i ostatecznie wygrał 10:8[10]. Tym samym po raz jedenasty w karierze awansował do fazy głównej mistrzostw świata z kwalifikacji. Pobił w ten sposób rekord, który ustanowił dwa lata wcześniej[11]. Jednocześnie Anglik został autorem najwyższego brejka kwalifikacji – w meczu trzeciej rundy ze Stuartem Carringtonem zdobył 143 punkty w jednym podejściu[12].
1. runda[edytuj | edytuj kod]
- W fazie głównej mistrzostw zadebiutowali Mark Joyce oraz Sam Craigie, natomiast po raz drugi w mistrzostwach wystąpili Liam Highfield, Lü Haotian, Tian Pengfei oraz Chris Wakelin.
- Ronnie O’Sullivan rozegrał swój 91. mecz w fazie zasadniczej mistrzostw świata. Stanowi to wyrównanie rekordu Stephena Hendry’ego.
- Drugi break stupunktowy wbity przez Stuarta Binghama w meczu z Ding Junhuiem był jednocześnie 2000. tego typu podejściem w Crucible Theatre[13].
2. runda[edytuj | edytuj kod]
- Do 2. rundy Mistrzostw przeszło dalej tylko dwóch zawodników (Stuart Bingham i Jamie Jones) biorących udział w kwalifikacjach. Ostatni raz taka sytuacja miała miejsce na czempionacie w 2009 roku.
- Ronnie O’Sullivan zagrał 92. mecz w fazie głównej mistrzostw świata, dzięki czemu ma najwięcej rozegranych spotkań w historii MŚ.
- Jednocześnie Ronnie O’Sullivan, który był obrońcą tytułu przegrał swoje spotkanie ze Szkotem Anthonym McGillem 12:13. Było to zarazem pierwsze zwycięstwo McGilla nad O’Sullivanem. Poprzednie 6 spotkań między tymi zawodnikami zawsze kończyło się wygranymi Anglika.
Ćwierćfinał[edytuj | edytuj kod]
- Po raz pierwszy w historii MŚ wśród najlepszej ósemki turnieju spotkało się aż sześciu byłych mistrzów świata.
- Zwycięstwo Marka Selby’ego nad Markiem Williamsem 13:3 było najwyższym zwycięstwem w ćwierćfinale MŚ od 2017 roku. Marco Fu przegrał na tamtym turnieju w tym samym stosunku frejmów także z Selbym.
Półfinał[edytuj | edytuj kod]
- W 27. frejmie meczu pomiędzy Markiem Selbym i Stuartem Binghamem padł 101. break stupunktowy turnieju w wykonaniu Binghama, co jest nowym rekordem w historii Mistrzostw Świata.
- Pierwszy raz w historii w meczu rozgrywanym do 17. wygranych partii odbyło się 5 sesji. Miało to miejsce w spotkaniu między Selbym, a Binghamem. Zawodnicy rozgrywali frejmy w 4. sesji na tyle długo, że nie zdążyli skończyć meczu przed rozpoczęciem 4. sesji drugiego półfinału Wilson - Murphy. Mecz przerwano przy stanie 16:15 i dokończono po zakończeniu wspomnianego spotkania. Ostatecznie Selby wygrał 17:15.
Finał[edytuj | edytuj kod]
- Arbitrem meczu finałowego został wybrany Paul Collier. Był to dla niego trzeci prowadzony finał czempionatu (poprzednie finały sędziował w 2004 i 2016 roku)[14].
- Mark Selby został mistrzem świata po raz 4. w karierze po finałowym zwycięstwie z Shaunem Murphym 18-15.
Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicy rozstawieni[edytuj | edytuj kod]
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu Ronnie O’Sullivan. Kolejnych 15 miejsc zostało obsadzonych według kolejności na liście rankingowej na sezon 2020/2021, uwzględniającej wszystkie punkty zdobyte do turnieju Tour Championship 2021 włącznie[1].
- (w nawiasie okrągłym podano rundę, w której zawodnik zakończył udział w turnieju)
- Ronnie O’Sullivan (2R)
- Judd Trump (QF)
- Neil Robertson (QF)
- Mark Selby (W)
- John Higgins (2R)
- Kyren Wilson (SF)
- Shaun Murphy (F)
- Stephen Maguire (1R)
- Ding Junhui (1R)
- Yan Bingtao (2R)
- Barry Hawkins (2R)
- Mark Williams (QF)
- Mark Allen (2R)
- Jack Lisowski (2R)
- David Gilbert (2R)
- Anthony McGill (QF)
Zawodnicy nierozstawieni[edytuj | edytuj kod]
Poniżsi zawodnicy wywalczyli udział w mistrzostwach dzięki kwalifikacjom.
- (w nawiasie okrągłym numer zajmowany na liście rankingowej)
- [w nawiasie kwadratowym etap, na którym zawodnik zakończył udział w turnieju]
- Stuart Bingham (#18) [SF]
- Gary Wilson (#22) [1R]
- Allister Carter (#23) [1R]
- Kurt Maflin (#25) [1R]
- Martin Gould (#27) [1R]
- Liang Wenbo (#29) [1R]
- Matthew Selt (#32) [1R]
- Ricky Walden (#35) [1R]
- Mark Davis (#45) [1R]
- Mark Joyce (#46) [1R]
- Liam Highfield (#49) [1R]
- Tian Pengfei (#53) [1R]
- Lü Haotian (#56) [1R]
- Sam Craigie (#58) [1R]
- Chris Wakelin (#63) [1R]
- Jamie Jones (#69) [2R]
Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]
Finał[edytuj | edytuj kod]
Finał: Do 18 wygranych frejmów Crucible Theatre, Sheffield – 2-3 maja 2021 Sędzia: Paul Collier | ||
---|---|---|
Mark Selby | 18–15 | Shaun Murphy |
2 maja Sesja popołudniowa (8 frejmów): 49–57, 46–67, 68–65 (65), 89 (89)–7, 0–75 (75), 66–1, 8–71 (64), 54–80 (52) 85 (85)–49, 0–98 (98), 72 (67)–34, 107 (86)–0, 34–97 (64), 109 (57)–0, 90 (90)–34, 88–4, 69–26 70 (66)–28, 48–73, 108 (68)–0, 11–79 (58), 120 (120)–0, 7–100 (100), 8–126 (103), 71–57 | ||
120 | Najwyższy break | 103 |
2 | 100+ breaki | 3 |
15 | 50+ breaki | 12 |
Breaki stupunktowe fazy głównej turnieju[edytuj | edytuj kod]
W fazie głównej turnieju zostało wbite rekordowe 108 breaków stupunktowych w wykonaniu 22 zawodników. Najwięcej z nich (trzynaście) zbudował Stuart Bingham.
- 144, 131, 124, 120, 117, 113, 109, 104, 103, 100, 100 Shaun Murphy
- 142, 135, 134, 134, 134, 132, 132, 125, 121, 120, 107, 101 Mark Selby
- 139, 133, 132, 131, 127, 121, 119, 115, 110, 107, 102 Kyren Wilson
- 139, 133, 116, 102 Mark Allen
- 138, 137, 124, 112, 105 Ronnie O’Sullivan
- 138 Liam Highfield
- 137, 135, 126, 126, 113, 110, 108, 105, 100, 100 Neil Robertson
- 137, 126, 123, 107 Barry Hawkins
- 136, 130, 130, 126, 126, 119, 106, 105 Anthony McGill
- 135, 127, 113, 107 John Higgins
- 132, 111, 100 David Gilbert
- 131, 131, 129, 127, 125, 122, 120, 119, 117, 108, 104, 102, 100 Stuart Bingham
- 130, 116, 101, 100 Yan Bingtao
- 126 Liang Wenbo
- 121, 116 Jack Lisowski
- 121 Jamie Jones
- 116, 114, 111, 111, 107, 105, 105 Judd Trump
- 112, 105 Ricky Walden
- 111, 108, 102, 101 Mark Williams
- 111 Tian Pengfei
- 109 Martin Gould
- 105 Ding Junhui
Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]
Format kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicy spoza czołowej szesnastki rankingu światowego oraz zaproszeni amatorzy musieli przejść przez czterorundowe eliminacje, które wyłoniły 16 zawodników zakwalifikowanych do udziału w fazie głównej mistrzostw. Turniej kwalifikacyjny został rozegrany w dniach 5–14 kwietnia 2021 roku w English Institute of Sport w Sheffield[1].
Format kwalifikacji wygląda następująco[3]:
- W pierwszej rundzie zagrają ze sobą zaproszeni przez WPBSA amatorzy oraz zawodnicy rozstawieni w turnieju od miejsca 81 w górę, mecze do 6 wygranych frejmów;
- 2. runda – 32 zwycięzców z meczów 1. rundy zagrało przeciwko zawodnikom rozstawionym w turnieju na miejscach 49–80, mecze do 6 wygranych frejmów;
- 3. runda – 32 zwycięzców z meczów 2. rundy zagrało przeciwko zawodnikom rozstawionym w turnieju na miejscach 17–48, mecze do 6 wygranych frejmów;
- 4. runda – 32 zwycięzców z meczów 3. rundy zagrało przeciwko sobie o awans do fazy telewizyjnej mistrzostw, mecze do 10 wygranych frejmów podzielone na 2 sesje.
Drabinka kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]
Breaki stupunktowe kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]
W kwalifikacjach łącznie zostało wbite 106 breaków stupunktowe w wykonaniu 50 zawodników. Najwięcej z nich (sześć) wbił Matthew Selt.
- 143 Mark Davis
- 142, 137, 135, 110, 110, 106 Matthew Selt
- 140, 140, 120, 108 Stuart Bingham
- 140 Fergal O’Brien
- 139 Alexander Ursenbacher
- 139 Allister Carter
- 138, 131 Li Hang
- 138 Lei Peifan
- 137, 134, 125, 122 Oliver Lines
- 137, 114, 114, 104 Joe O’Connor
- 137, 112, 103 Duane Jones
- 136, 113, 102 Bai Langning
- 136 Gerard Greene
- 135, 125, 111, 110, 100 Chang Bingyu
- 135 Mark Joyce
- 134, 134 Lukas Kleckers
- 133, 120 Xiao Guodong
- 133, 105, 104 Igor Figueiredo
- 132 Liam Highfield
- 132 Michael Holt
- 131, 114, 100 Lü Haotian
- 131, 108 Gary Wilson
- 130, 123 Jak Jones
- 130, 106 Liang Wenbo
- 130 Lu Ning
- 126, 120, 107, 100 Chris Wakelin
- 126, 117, 106 Sam Craigie
- 125 Robbie Williams
- 124, 116, 100 Stuart Carrington
- 124, 104 Dominic Dale
- 123, 113, 104 Zhao Jianbo
- 122 Nigel Bond
- 122 Si Jiahui
- 121, 114, 110, 108 Tian Pengfei
- 120, 111 Mark King
- 119, 106, 104 Kurt Maflin
- 117, 103, 101, 100, 100 Jamie Jones
- 114 Michael White
- 114 Julien Leclercq
- 110 Chen Zifan
- 109 Ricky Walden
- 108, 103 Fraser Patrick
- 108 Dylan Emery
- 106 Pang Junxu
- 105 Ashley Hugill
- 105 Yuan Sijun
- 104, 100 Louis Heathcote
- 103, 102 Steven Hallworth
- 103, 100 Martin Gould
- 103 Elliot Slessor
Prawa telewizyjne[edytuj | edytuj kod]
Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]
Kwalifikacje można było śledzić w następujących platformach streamingowych[3]:
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dotyczy terytoriów, na których żaden inny podmiot nie posiada praw transmisyjnych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c World Championship 2021 - Draw, Schedule, Results - Ronnie O’Sullivan gunning for title No 7. Eurosport, 2021-02-26. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
- ↑ CALENDAR 2020/2021. World Snooker Tour. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
- ↑ a b c Betfred World Championship Prize Money. World Snooker Tour, 2021-03-21. [dostęp 2021-03-22]. (ang.).
- ↑ Matches | World Snooker Live Scores [online], livescores.worldsnookerdata.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-14] .
- ↑ Saengkham Tests Positive For Covid-19 [online], World Snooker, 8 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
- ↑ Hendry To Face White At Betfred World Championship. World Snooker Tour. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).
- ↑ Classy Xu Ends Hendry's Crucible Dream [online], World Snooker, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
- ↑ Match Result | World Snooker Live Scores [online], livescores.worldsnookerdata.com [dostęp 2021-04-14] .
- ↑ McManus Retires Following Bai Defeat [online], World Snooker, 9 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-09] (ang.).
- ↑ Davis - My Best Ever Comeback [online], World Snooker, 13 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
- ↑ Amateur Cahill To Make Crucible History [online], World Snooker, 17 kwietnia 2019 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
- ↑ Centuries | World Snooker Live Scores [online], livescores.worldsnookerdata.com [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-17] .
- ↑ Bingham przełamał magiczną granicę w Crucible Theatre [online], TVN24.pl [dostęp 2021-04-20] (pol.).
- ↑ Collier To Take Charge Of Third Crucible Final. World Snooker Tour. [dostęp 2021-04-07]. (ang.).
- ↑ Eurosport UK [online], Eurosport UK [dostęp 2021-04-18] (ang.).