Metoda magnetycznej pamięci metalu

Metoda magnetycznej pamięci metalu (MPM) – metoda umożliwiająca wykonywanie badań obiektów technicznych w trakcie ich eksploatacji^[1] polegająca na wykazaniu nieodwracalnych zmian namagnesowania, spowodowanych naprężeniami przekraczającymi średni poziom naprężeń wewnętrznych powstałych w badanym urządzeniu. Metoda MPM wykorzystuje zjawisko zapamiętywania skutków cyklicznych i granicznych obciążeń.^[2]

Głównym kryterium przy diagnostyce metodą MPM jest określenie na podstawie rozkładu magnetycznego pola rozproszenia H_p lokalnych obszarów koncentracji naprężeń KN, w których zachodzą najczęściej i rozwijają się zjawiska korozji, zmęczenia, pełzania i pękania materiału.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jacek Dybała. Zastosowanie metody magnetycznej pamięci metalu w diagnostyce obiektów technicznych. „PROBLEMY TECHNIKI UZBROJENIA”. 1, s. 63, 2015. Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia. ISSN 1230-3801. [dostęp 2019-09-12].
↑ Miroslaw Witoś, Wisnioch Wiśnioch. Metoda magnetycznej pamięci metalu w diagnozowaniu techniki lotnicze. „NIENISZCZĄCE BADANIA MATERIAŁÓW”, s. 107-118, 2009. Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych. [dostęp 2019-09-12].

[DYBA1-1] Jacek Dybała. Zastosowanie metody magnetycznej pamięci metalu w diagnostyce obiektów technicznych. „PROBLEMY TECHNIKI UZBROJENIA”. 1, s. 63, 2015. Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia. ISSN 1230-3801. [dostęp 2019-09-12].

[WITOS1-2] Miroslaw Witoś, Wisnioch Wiśnioch. Metoda magnetycznej pamięci metalu w diagnozowaniu techniki lotnicze. „NIENISZCZĄCE BADANIA MATERIAŁÓW”, s. 107-118, 2009. Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych. [dostęp 2019-09-12].

[1]

[2]