Matrona
Matrona (od łac. mater – matka) – w starożytnym Rzymie kobieta zamężna, poważana (zajmująca wysokie stanowisko społeczne, zachowująca czystość obyczajów), będąca matką (mater familias).
W życiu codziennym odbierała dowody najwyższego szacunku, a znieważające ją czyny określano jako bezprawie (iniuria), ścigane z oskarżenia prywatnego. W sferze publicznej matrony wyróżniał ubiór w postaci długiej białej stoli z narzuconą pallą oraz wełniana opaska noszona na gładko zaczesanych włosach[1]. Świętem ich były dorocznie obchodzone 1 marca Matronalia[2].
W dawnym słownictwie podniosłe określenie starszej, statecznej i godnej szacunku kobiety, będącej wzorem żony i matki[3]. Również wyrażenie żartobliwe o starszej lub niemłodej z wyglądu kobiecie, zazwyczaj zamężnej i pozbawionej młodzieńczej frywolności[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Matrona – imię żeńskie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej A-Z (red. Zdzisław Piszczek). Wyd. 5. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 462; 463, ISBN 83-010-3529-3.
- ↑ Słownik kultury antycznej. Grecja – Rzym (red. L. Winniczuk). Wyd. 5. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1988, s. 279, ISBN 83-214-0406-5.
- ↑ Słownik wyrazów obcych. Wydanie nowe (red. Elżbieta Sobol). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1995, s. 699.
- ↑ Słownik współczesnego języka polskiego (red. Bogusław Dunaj). Warszawa: Wydawnictwo Wilga, 1996, s. 502, ISBN 83-7156-068-0.