Marian Sokołowski (żołnierz)
 Marian Paweł Sokołowski | |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 lutego 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 1975 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
poseł na Sejm II RP |
| Odznaczenia | |
  
| |
Marian Paweł Sokołowski (ur. 19 lutego 1898 w Chlewiskach, zm. 10 sierpnia 1975 w Warszawie) – polski adwokat, poseł na Sejm RP V kadencji, oficer rezerwy Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Chlewiskach, w powiecie koneckim, w rodzinie Józefa, urzędnika sądowego, i Marii z Kulików[1][2]. Ukończył szkołę powszechną w Chlewiskach, następnie szkołę realną w Radomiu (matura w 1919). W latach 1916–1918 był członkiem POW. Od 1919 ochotnik w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego. Żołnierz 5 pułku piechoty Legionów, a następnie od 1920 w 2. kompanii 205 ochotniczego pułku piechoty, z którym walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej[3]. „W walkach wyróżniał się zimną krwią i męstwem. W boju pod wsią Przewodowo zapalił swą odwagą pluton i poprowadził go na bagnety, czym zdecydował o sytuacji na odcinku kompanii”[3]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Podczas dalszych walk został ranny. Pod koniec 1920 bezterminowo urlopowany.
W 1926 ukończył studia na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego[3]. Odbył praktykę sądową i rozpoczął pracę w Banku Gospodarstwa Krajowego. Od 1935 członek i dyrektor Związku Spółdzielni i Zrzeszeń Pracowniczych RP, jego późniejszy prezes zarządu[3]. W listopadzie 1938 otrzymał mandat posła na Sejm RP V kadencji z ramienia Obozu Zjednoczenia Narodowego w okręgu nr 1 m. st. Warszawa[4] i został radnym miasta Warszawy[5].
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 29 listopada 1930 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Posiadał przydział w rezerwie do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu[6]. Ukończył kurs aplikacyjny dla młodszych oficerów żandarmerii w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu[7]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 4. lokatą w korpusie oficerów rezerwy żandarmerii[8].
W czasie kampanii wrześniowej pełnił służbę w plutonie żandarmerii przy Dowództwie Obrony Warszawy[7][5]. Podczas okupacji członek kierownictwa Obozu Polski Walczącej. Po zakończeniu wojny pracował jako radca prawny i adwokat, zajmował m.in. stanowiska: dyrektora Towarzystwa Osiedli Robotniczych, prezesa ZG Związku Zawodowego Pracowników Bankowych i Kas Ubezpieczeniowych[5]. 31 października 1971 z powodu ciężkiej choroby przeszedł na emeryturę[9]. Zmarł w Warszawie, został pochowany na cmentarzu w Pyrach[5].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Od 1926 był mężem Marii z Pomorskich (1900–1975), nauczycielki, z którą miał synów: Jędrzeja (ur. 1928), sędziego i Macieja (ur. 1930), inżyniera[9][10].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2292[3] (13 maja 1921)[11]
- Krzyż Walecznych[7]
- Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej[7]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gałęzowski 2005 ↓, s. 97.
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 196, tu Marianna z Kulików.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 196.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 264, poz. 619.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1993 ↓, s. 197.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 62, 428.
- ↑ a b c d Gałęzowski 2005 ↓, s. 98.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 535.
- ↑ a b Gałęzowski 2005 ↓, s. 100.
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 197, tu Danuta Pomorska.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 czerwca 1921 roku, s. 1033.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 285–286. [dostęp 2021-10-15].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Marek Gałęzowski. Marian Paweł Sokołowski – adwokat, peowiak, poseł na Sejm RP, działacz konspiracji piłsudczykowskiej w czasie II wojny światowej. „Palestra”. 9–10 (573–574), wrzesień-październik 2005. Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka. ISSN 0031-0344.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
- Adwokaci II Rzeczypospolitej
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Odznaką pamiątkową Polskiej Organizacji Wojskowej
- Pochowani na cmentarzu w Pyrach w Warszawie
- Podporucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Politycy Obozu Zjednoczenia Narodowego
- Porucznicy żandarmerii II Rzeczypospolitej
- Posłowie na Sejm V kadencji (1938–1939)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1898
- Zmarli w 1975
- Żołnierze Dywizji Ochotniczej (wojna polsko-bolszewicka)